Zwalkend tussen genres

Is het een thriller? Is het een roman? Is het een bovennatuurlijk verhaal? Het meisje in het bos heeft kenmerken van elk van deze genres en daarmee heeft Kate Hamer een soort hybride afgeleverd.

In het eerste hoofdstuk neemt Hamer je mee terug naar 20 augustus 1983. Ruby, de hoofdpersoon, wordt vandaag dertien jaar, en door haar ogen volg je de gebeurtenissen. De sfeer is meteen gespannen, en hoewel er een taart met Smarties voor Ruby klaar staat, voelt ze feilloos aan dat haar ouders iets onplezierigs in petto hebben. Dat is ze wel gewend – haar vader Mick heeft losse handjes, en Ruby loopt om de haverklap met een nare blauwe plek. Dit keer blijken haar ouders echter iets te willen vertellen: ze laten Ruby weten dat ze niet hun biologische dochter is, maar dat ze is geadopteerd.

Ruby is buiten zichzelf van blijdschap om dit nieuws. Ze is niet gelukkig en heeft altijd wel aangevoeld dat ze niet op haar plaats was in het kleine arbeidershuisje in het Forest of Dean. Ze springt, letterlijk en figuurlijk, in de lucht van blijdschap, en neemt zich voor dat ze haar echte ouders zal gaan zoeken. Dit vertelt ze natuurlijk aan niemand. De enige die ze in vertrouwen kan nemen is De Schaduw, die een soort denkbeeldig vriendje lijkt te zijn.

En dan is er nog Tom, een nieuwe jongen op school, die met zijn oudere zus en een broertje ergens in het bos woont. Ruby voelt zich op een vreemde manier aangetrokken tot Tom en zijn rare broertje, dat af en toe uit het niets opduikt. Ook het geheimzinnige huis in het bos, waar de drie wonen terwijl hun ouders op reis zijn, klinkt haar als muziek in de oren.

Dit alles wordt in beeldende zinnen beschreven, en de toon van het verhaal is over het algemeen heel beklemmend, alsof er elk moment een onthulling, nare gebeurtenis of plottwist aan kan komen. De hoofdstukken over Ruby worden afgewisseld met korte fragmenten die dertien jaar eerder spelen, als een jonge vrouw in verwachting is van een dochtertje, en twijfelt of ze het kindje wel of niet kan opvoeden.

Uiteindelijk komen alle verhaallijnen natuurlijk bijeen, en dan wordt ook duidelijk dat dit boek niet alleen zwalkt tussen een thriller en een roman, maar ook een bovennatuurlijk element heeft. Het probleem met het zwalken tussen de genres, is dat niemand echt tevreden wordt gesteld. Voor de thrillerlezer is Het meisje in het bos te tam en te traag, voor de romanlezer is het verhaal waarschijnlijk te unheimisch en voor de liefhebber van het bovennatuurlijke worden juist die elementen niet voldoende uitgewerkt. Dat maakt dat het boek niet echt pakt, en de lezer nogal onbevredigd achterlaat.