Pas op: verslavend!

Soms heb je zo’n dag, dat er allerlei klussen op je liggen te wachten, maar dat je je niet los kunt scheuren van je boek. Soms ligt dat aan de dag zelf, of aan de klussen, maar dat ik afgelopen zaterdag zo’n middag had, was geheel en al toe te schrijven aan het boek. Honingval van Unni Lindell grijpt je al na een paar pagina’s bij de kladden, en laat je niet meer los tot je het boek dichtslaat. Eigenlijk zou de uitgever een waarschuwing op het omslag moeten zetten: ‘pas op, verslavend!’.
In die eerste pagina’s, die je dus meteen al grijpen, gebeurt eigenlijk nog niet zoveel. We maken kennis met een oude dame, Vera Mattson, die de laatste blijkt te zijn die een verdwenen jongetje in leven heeft gezien. Het kind is al een week spoorloos, en Mattson vraagt zich af waarom de politie haar blijft lastigvallen. Eigenlijk valt alles en iedereen haar lastig: andermans honden, spelende kinderen, en vooral ook de ijswagen die eens per week pakken ijs komt verkopen.
Het is een hete zomer, en Lindell weet de hitte van de pagina’s te laten opstijgen. Ze beschrijft alles gedetailleerd zonder een moment te overvloedig te worden. Veel details en toch niet te veel woorden, dat vat haar stijl goed samen. Zowel de personages als hun omgeving worden in slechts enkele zinnen tot leven gewekt. Ze nemen je mee, en laten je niet meer los.
Na Vera Mattson worden in een vijftal pagina’s nog vijf andere belangrijke personen geïntroduceerd. De moeder van het verdwenen jongetje, een onbekende man, een jonge Letse vrouw, inspecteur Cato Isaksen en zijn nieuwe collega Marian Dahle. Lindell weet je snel wegwijs te maken in de veelheid aan personen; je hoeft je geen moment af te vragen wie nu toch ook alweer wie was – een valkuil waar helaas heel wat auteurs in trappen, maar die door Lindell knap wordt vermeden.
Cato Isaksen heeft in eerste instantie niets te maken met de zaak van het verdwenen jongetje. Hij is net terug van een aantal wegen ziekteverlof, en vindt bij terugkomst een nieuwe collega in zijn team. Deze Marian Dahle staat hem vanaf het eerste moment tegen, en hij wil haar het liefste zo snel mogelijk weg hebben. Hij krijgt echter amper de tijd om daar iets mee te doen, want er wordt een lichaam gevonden. Een jonge Letse vrouw is aangereden, maar het lijkt erop dat ze net voor haar dood hardhandig aangepakt is. Wellicht is er dus sprake van moord. Het is aan het team van Isaksen om dat uit te zoeken. Ze gaan gedisciplineerd aan de slag, en al snel komt er een verband naar boven met de zaak van het verdwenen jongetje. Het is te toevallig dat de bestuurder van de ijswagen in beide zaken opduikt, maar hoe deze jongeman overal mee verbonden is, dat wordt maar niet duidelijk.
Beetje bij beetje ontrafelt Isaksen de puzzel, en daarmee komt hij meer dan hem lief is in aanraking met de duistere kant van mensen. Alles waar hij zich tijdens deze lange, hete zomerdagen mee bezig heeft gehouden blijkt samen te hangen in een waanzinnige kettingreactie die niemand voor mogelijk hield.
Lindell heeft een uitstekende thriller afgeleverd, met échte mensen en een wereld die zo van het papier af tot leven komt. Wees gewaarschuwd: zorg dat je een paar uur de tijd hebt als je Honingval openslaat, want je kunt het pas wegleggen als alle stukjes van de puzzel zijn gelegd.