Minder goed dan het omslag belooft

Don’t judge a book by its cover… Het is zo’n opmerking die met reden een cliché geworden is: het is gewoon heel vaak waar dat de verpakking niet altijd matcht met de inhoud. In het geval van dit boek wekt het omslag hoge verwachtingen. Mooi beeld, intrigerende belettering, goede kleur, een prikkelende flaptekst en een paar uitstekende quotes van bekende auteurs in het genre - Dennis Lehane, James Patterson en Lee Child spreken lovende woorden over Gregg Hurwitz. Als lezer weet je op basis van dit omslag dat het hier om een stevige actiethriller moet gaan.

En inderdaad, wanneer je begint te lezen, lijkt Jij bent de volgende  alles te zijn wat het omslag belooft. De proloog is dreigend zonder al te veel weg te geven. Een vierjarig jongetje wordt door zijn vader aan zijn lot overgelaten, en het is meteen duidelijk dat deze gebeurtenis gevolgen gaat hebben. Wanneer in het eerste hoofdstuk Mike wordt geïntroduceerd, weet je automatisch dat hij het jongetje in kwestie is.

Intussen is Mike een volwassen man, met een vrouw, een kind en een succesvol eigen bedrijf. Mike is trots op alles wat hij heeft bereikt. Wie had vroeger kunnen denken dat de tiener die altijd rottigheid uithaalde, nu de baas zou zijn over een belangrijk milieuvriendelijk bouwproject? Wanneer op de dag van de oplevering van het project duidelijk wordt dat Mike belazerd is door een van zijn onderaannemers, is hij dan ook laaiend. Toch moet hij mooi weer spelen bij de feestelijke oplevering; de gouverneur zal er spreken en Mike moet met hem op de foto voor de lokale krant. Maar Mike is met zijn hoofd bij andere zaken. Hij heeft geen idee hoe hij deze ramp moet oplossen, en daarnaast verschijnen er ook een paar onplezierige types in beeld, die hem bedreigen. Mike heeft geen idee waarom, en wanneer hij aangifte probeert te doen bij de plaatselijke politie, wordt zijn verwarring alleen maar groter. De agenten lijken totaal niet geïnteresseerd in wat hij te zeggen heeft, maar stellen hem wel allerlei vragen over zijn afkomst.
Het zijn vragen die Mike amper kan beantwoorden, want hij weet zelf nauwelijks iets over zijn eigen achtergrond. Natuurlijk heeft Mike zich altijd afgevraagd waarom hij in de steek gelaten is, maar hij heeft nooit duidelijkheid gekregen. Nu moet hij op zoek naar antwoorden, want het lijkt erop dat de types die hem en zijn gezin bedreigen, meer weten dan hijzelf, en ze deinzen nergens voor terug.

So far, so good. Het verhaal heeft een intrigerende hoofdpersoon, je wilt natuurlijk als lezer ook dolgraag weten waarom Mike op zo’n wrede manier door zijn ouders is verlaten en wanneer de bad guys  ten tonele verschijnen is er genoeg stevige actie. En toch wringt het. Er zitten een paar inconsistenties in de plot waardoor het verhaal soms wat onduidelijk is (als men reageert op Mikes foto in de krant, hoe kan het dan dat de bad guys  er al zijn op de avond dat die foto gemaakt wordt?), en wanneer het tot de ontknoping komt, wordt Mikes achtergrond duidelijk omdat hij toevallig besluit een bepaalde ruimte in te lopen, waar hij een foto ziet.

De inconsistenties zijn zo klein dat ze nog te vergeven zijn, maar vooral de ontknoping is teleurstellend. De opbouw naar de onthulling van Mikes identiteit is zo zorgvuldig gedaan, dat je hooggespannen verwachtingen hebt. Die worden niet waargemaakt. Verder lijkt het alsof een aantal actiescènes puur voor de enscenering zijn (er worden links en rechts wat mensen gemarteld die verder niet echt een rol spelen), en handelen sommige personen op bepaalde momenten wel erg tegenstrijdig met zichzelf.

Kortom: dit boek is minder goed dan het omslag belooft. De hooggespannen verwachtingen die je hebt op basis van het uiterlijk, worden niet waargemaakt. Jij bent de volgende  is geen onplezierig boek om een paar uurtjes mee te doden, maar bij het dichtslaan overheerste de teleurstelling dat het eerste oordeel niet bleek te kloppen.