Actiethriller met razend tempo

Op het cleane omslag van King Coke van Dannis Kramers staat, behalve natuurlijk de auteursnaam en titel, een teaser: ‘één laatste grote deal moet Micks vrijheid betekenen…’. Met zo’n zin weet je natuurlijk meteen dat hier iets fout zal gaan. Als het boek dan ook nog opent in een Colombiaanse gevangenis, waar hoofdpersoon Mick, zich afvraagt hoe hij daar in godsnaam is beland, weet je genoeg: ergens in het leven van Mick is iets misgegaan. Vervolgens word je meegenomen naar de zomer van 1988, toen Mick eindexamen deed en z’n eerste lsd-trip had. Vanaf dat moment is alles voor hem veranderd.

In een paar maanden is Mick van experimenterende eindexamenleerling geworden tot een wiet-dealende student. Hij pakt het groot aan, en trekt daarmee de aandacht van de grote jongens. In razend tempo wordt Mick het wereldje van de echte dealers binnengezogen. Wat volgt is een rollercoaster waarin de jonge Brabander van Utrecht en Amsterdam naar Thailand en Laos reist, waar hij al snel door heeft dat hij, als hij het slim speelt, onmisbaar kan zijn voor de drugsbazen daar. Hij speelt hoog spel, maar slaagt, en de rollercoaster gaat direct door: naar Afghanistan, Pakistan, India, Colombia, Senegal, Ecuador, Miami, Peru.

In het begin lijken de tijd- en plaatsaanduidingen boven elk hoofdstuk wat overbodig, maar het verhaal verplaatst zich zo vaak en zo snel dat het uiteindelijk handige houvast biedt in een race langs alle belangrijke drugsknooppunten. Op elke plek lost Mick weer een nieuw probleem op, maar het lijkt wel of dat hem steeds alleen maar verder verstrikt in het ingewikkelde web van deals, misleidingen, folteringen en bedreigingen.

Het hoge tempo zorgt ervoor dat deze actiethriller leest als een trein. Elk hoofdstuk biedt weer een cliffhanger en je wilt vooral door, om te weten hoe het af zal lopen met Mick. Nadeel is soms dat het lijkt of Kramers bang is het hoge tempo, dat hij al vroeg inzet, te laten inzakken, waardoor je als lezer nergens de gelegenheid krijgt naar adem te happen in de lange aaneenschakeling van schietpartijen, ingewikkelde deals en reizen naar drugsparadijzen.

Die adempauzes heb je soms wel even nodig, want Kramers verwerkt de nodige martelingen en gruwelijkheden in het verhaal. Die worden behoorlijk onderkoeld beschreven, en dat past wel bij de manier waarop de hoofdpersonen ermee omgaan. Voor hen is het afhakken van een vinger of het verkrachten van een zusje van een zakenrelatie ‘business as usual’, net zoals de luxe waarmee ze zich omringen. Mick gaat er in mee, tot het moment komt dat hij er uit wil.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want de wereld die Kramers zo beeldend weet neer te zetten, is er een die je niet zomaar de rug toekeert. En zoals de eerste pagina’s al doen vermoeden, gaat het dan ook gruwelijk mis tijdens het eindspel – zo gruwelijk dat Kramers je toch nog weet te verrassen, ondanks alles wat er eerder al gepasseerd is.

Ook verrassend is de manier waarop de auteur de deur naar een vervolg op een kier zet.  Wie weet komt er een vervolg op dit harde en snelle debuut. Als Kramers daarin iets meer rust in de opbouw weet te brengen, kan dat nog wel eens een heel interessant vervolg worden.