Gewoon een goede thriller

Peperkoekenhuis, de debuutthriller van de Zweedse schrijfster Carin Gerhardsen, werd destijds op onze Nederlandstalige markt niet bijzonder goed ontvangen. Haar volgende boek, En dan was jij het kind, kon evenwel al op heel wat meer bijval rekenen. Nu is Slaap maar zacht verschenen, haar derde thriller met hoofdinspecteur Conny Sjöberg in de hoofdrol. De vraag is nu: kan Gerhardsen de positieve trend bevestigen?

Hoofdinspecteur Conny Sjöberg treft het niet. De nieuwe zaak die hij moet onderzoeken biedt geen enkel aanknopingspunt, zijn collega Einar Erikson blijft zonder bericht weg van het werk en hij worstelt met zijn geweten omdat hij zijn vrouw bedriegt met iemand van wie hij om onverklaarbare redenen maar niet weg kan blijven. Die nieuwe zaak vreet aan hem. Een vrouw en haar twee jonge kinderen zijn op brute wijze vermoord in hun appartement. Een appartement dat veel te duur is voor de schoonmaakster van Filippijnse afkomst, maar waar ze toch al geruime tijd woonde. Sjöberg vermoedt dat daarin een aanwijzing te vinden is, maar hoe hard hij en zijn team ook proberen om meer te weten te komen over de vrouw, het levert weinig op. Ze achterhalen wie de vader van de kinderen is, maar hij lijkt geen motief voor de moord te hebben. Het team zal dieper moeten graven.

Daarbij kunnen ze de hulp van hun stugge, stille collega Einar Erikson goed gebruiken. Maar die lijkt een paar vrije dagen te hebben genomen. Het is vreemd dat hij dat aan niemand gemeld heeft, maar in eerste instantie maakt Sjöberg zich niet al te veel zorgen. Einar is nu eenmaal een een teruggetrokken, stugge man die weinig onthult over zijn privéleven en het liefst op zijn werk lijkt te zijn. Na een paar dagen gaat Sjöberg toch op onderzoek uit, maar Einar lijkt van de aardbodem weggevaagd. Langzaam maar zeker wordt het Sjöberg duidelijk dat hij dieper in het verleden van Einar zal moeten graven om uit te vinden waar de man uithangt.

Terwijl hij daarmee, en met de zaak, bezig is, wordt Sjöberg echter ook geconfronteerd met zijn eigen verleden. Hij ontdekt de eigendomspapieren van een stuk grond, dat blijkbaar van zijn familie is. Maar waarom weet hij daar dan niets van? Als het onderzoek naar de moord hem in de buurt van die grond brengt, kan hij het niet laten om uit te zoeken wat er nou precies in zijn familie gebeurd is. Het verleden blijkt een paar onaangename verrassingen voor Sjöberg in petto te hebben.

In alle drie de zaken die Conny Sjöberg bezig houden, speelt het verleden een grote rol. Als lezer krijg je tussendoor wat snippers aangereikt van wat zich in het verleden heeft afgespeeld. De vreselijke gebeurtenissen van jaren en jaren terug, blijken grote invloed te hebben op het heden. Terwijl het verhaal zich ontspint, voel je het onherroepelijke neerdalen op de hoofdpersonen, en hoewel je ze het liefst zou waarschuwen, zou toeschreeuwen andere beslissingen te maken, weet je dat de loop der dingen onvermijdelijk is. Dat, gecombineerd met de soms wat zwaarmoedige stemming van Sjöberg, maakt dat je dit boek met een diepe zucht dichtslaat. Omdat het goed geschreven is, omdat je de hoofdpersonen gaat waarderen en omdat het soms onvoorstelbaar is wat voor sporen het verleden kan achterlaten.