Zorgvuldig opgebouwd debuut

Even op Facebook kijken wat er van je vroegere klasgenoten terecht is gekomen, of die vroegere vriendschappen weer eens aanhalen via social media – het is niet meer weg te denken uit het sociale leven van velen. Ook Louise, de hoofdpersoon van Vriendschapsverzoek, gebruikt haar Facebook account hiervoor. Tot het moment dat er op één dag twee berichtjes komen die haar behoorlijk in de war maken. Eén: haar vroegere klasgenoot Maria wil vrienden worden. Twee: er wordt een reünie voor de eindexamenklas van 1989 georganiseerd. Op zich niets wereldschokkends, ware het niet dat Maria op het eindexamenfeest is verdwenen, en dat iedereen er al die jaren vanuit is gegaan dat ze dood is. Niet zo gek dus, dat Louise schrikt van het vriendschapsverzoek.

Wat er precies met Maria gebeurd is, is nooit opgehelderd. Van de kliffen gevallen toen ze van het feest wegging? Of daar moedwillig vanaf gesprongen omdat ze ongelukkig was? Niemand weet het precies. Wat Louise wel weet over die avond, heeft ze zeventwintig jaar stilgehouden. Alleen haar ex Sam, die in dezelfde klas zat, wist er ook van, maar die heeft haar een paar jaar geleden verlaten, en sindsdien heeft ze geprobeerd zo min mogelijk aan die gruwelijke avond terug te denken.

De twee Facebookberichten dwingen haar echter om in haar herinneringen te duiken. Die nemen haar mee naar 1989, toen ze een onzekere en weinig populaire tiener was die stevig werd gemanipuleerd door haar vriendinnetje Sophie. Als lezer word je ook meegenomen in Louise’s terugblikken, omdat hoofdstukken die zich in het heden afspelen, zich afwisselen met delen waarin we teruggaan naar dat eindexamenjaar. Louise bungelt een beetje bij een groepje vriendinnen, en als er een nieuw meisje in de klas komt, ontstaat er een prille vriendschap tussen haar en dit meisje, Maria.

Auteur Laura Marshall weet een treffend beeld te schetsen van de onzekerheden, overwegingen en beslommeringen van een stel zestienjarigen. De tweespalt in Louise, die zich heen-en-weer getrokken voelt tussen het groepje waar ze zo graag echt bij zou horen en de groeiende vriendschap met Maria, voelt pijnlijk realistisch aan. Ook de wreedheid die tieners soms aan de dag kunnen leggen voelt geen moment vergezocht. Wat soms wel een beetje gezocht lijkt, is de paranoia die Louise in het heden voelt. Sinds het vriendschapsverzoek voelt ze zich voortdurend bespied en achtervolgd, en ze zou durven zweren dat er iemand in haar huis geweest is, en met haar zoontje Henry heeft gesproken. Is dit dezelfde persoon die achter het Facebook account zit? Zou het dan toch kunnen dat Maria niet dood is?

Hoewel ze er eigenlijk geen zin in heeft, besluit Louise naar de reünie te gaan. Misschien dat daar duidelijker wordt hoe het zit, en in elk geval weet ze dat daar meer mensen zijn die Maria gekend hebben. Dat ze ook haar ex Sam er waarschijnlijk zal treffen, neemt ze op de koop toe. Hij zal in elk geval snappen waarom ze zich zo schuldig voelt over die avond van toen.

Langzaam maar zeker leidt Marshall de lezer naar de ontknoping. Je komt erachter wat het schuldgevoel van Louise veroorzaakt, of haar paranoia terecht is, en wat er nou precies met Maria is gebeurd. Hoewel het hele verhaal duidelijk één kant op leidt, weet Marshall de lezer te verrassen met een laatste plottwist, die weliswaar onverwacht is, maar die op geen enkel moment gekunsteld overkomt en keurig alle verhaallijnen bij elkaar brengt. Al met al een geslaagd debuut.