Dit verhaal vergeet je niet...

‘Als ik je vergeet’ is geschreven door N.S. Perkins. Zij is naast schijfster een arts in opleiding. Mogelijk haalt zij inspiratie uit haar werk als arts voor de verhalen die zij schrijft. ‘Als ik je vergeet’ is het eerste boek van Perkins wat vertaald is naar het Nederlands. De vertaler is Tasio Ferrand. Dit is het eerste boek was ik van Perkins lees. Graag bedank ik Hebban en Zomer&Keuning voor het beschikbaar stellen van dit boek.

Dit verhaal is geschreven vanuit Wren en Aaron. Wren is advocate van beroep. Zij heeft (bewust) een klein sociaal leven en leeft samen met haar twee honden. Wren is drager van het gen voor vroegtijdig Alzheimer. Zij leeft haar leven met het toekomstbeeld dat zij haar geheugen kwijt zal raken. Wren heeft een voorbeeld gehad aan haar opa, oom en moeder, wie dit ook is overkomen. Door deze ervaring heeft Wren besloten geen nauwe relaties met mensen aan te gaan, om te voorkomen dat mensen moeten doormaken wat zij heeft door(ge)maakt. Wren: ‘’Want als je iemand wilt hebben om te praten, moet je iemand toelaten. En dat zal niet snel gebeuren’’.

Daarnaast volgen we Aaron. Aaron woont en werkt in Boston. Door een medische fout raakt zijn vader gehandicapt. Hierdoor verhuisd hij terug naar zijn ouderlijk huis waar hij de leiding van het familiebedrijf op zich neemt. Aaron voelt zich verantwoordelijk voor zijn familie en wil gerechtigheid voor zijn vader. Aaron moet en zal een rechtszaak aanspannen en wil dit aangaan met één specifieke advocaat, namelijk Wren.

Wren en Aaron groeien in het verhaal steeds dichter naar elkaar toe, ondanks dat zij beide genoeg andere dingen aan hun hoofd hebben. Beladen onderwerpen zoals medische fouten en de ziekte van Alzheimer vormen zich een rode lijn in het boek. Dit zijn onderwerpen die mij, werkzaam in de zorg, erg aanspreken.

Het eerste wat ik dacht toen ik de proloog had gelezen waren de woorden: ‘cliché en voorspelbaar’. Ondanks dat dit gedurende het verhaal voorzette heb ik wel van het verhaal genoten en vind ik dat de ethische aspecten binnen het verhaal mooi zijn neergezet. Het verhaal is niet oppervlakkig te noemen gezien de gedachtegangen van de personages zorgvuldig en nauwgezet worden beschreven. Romantische feelgood is één van mijn favoriete genres en daar valt dit boek absoluut tussen. Het verhaal is zo geschreven dat je het besneeuwde landschap voor je ziet, de pret en gezelligheid voelt en een traantje laat op de momenten dat het boek raakt. Humor wordt afgewisseld met verdriet, een goed balans tussen beide. Dit is een hartverwarmend verhaal, waarbij de romantische kant de overhand neemt over de ethische aspecten. Een boek wat bijblijft en het delen met anderen waard is.