Lezersrecensie
Leuk, makkelijk leesbaar en intrigerend boek geschikt voor de komende winterperiode!
‘Het beste van Adam Sharp’ vertelt het verhaal van de veertiger Adam Sharp. Hij is IT-consultant en getrouwd met Claire. Zij leidt een softwarebedrijf dat midden in onderhandelingen ter verkoop zit. Adam Sharp verdient veel geld als IT consultant en werkt 6 maanden wel en 6 maanden niet. Claire en Adam’s relatie lijkt in een sleur te zitten en ze slapen apart. Ze nemen er allebei genoegen mee. Na 22 jaar geen contact te hebben gehad, krijgt hij op een dag een e-mail van zijn ex Angelina, een bekende actrice uit Melbourne. Zij was zijn eerste echte liefde. Hun relatie duurde slechts drie maanden maar had een buitengewone impact. Adam moest verder als ‘reizende IT-consultant’ en Angelina bleef in Australië. 22 jaar later leidt Angelina’s eerste e-mail tot enkele flirterige e-mails heen en weer met als resultaat een uitnodiging van Angelina en haar man Charlie om naar hun vakantiehuis in Frankrijk te komen. Adam gaat hier op in en wat volgt is een week waarin verrassingen, ontboezemingen en inzichten elkaar opvolgen met uiteindelijk het antwoord op de centrale, prangende vraag: is er een tweede leven voor Adam’s eerste liefde?
‘Het beste van Adam Sharp’ gaat vooral over nostalgie en het terugverlangen naar een tijd die vervlogen is. De hoofdpersoon verlangt terug naar toen hij 26 was en als consultant werkte in Melbourne. ’s Avonds speelde hij piano in een lokale bar waar hij zijn eerste echte liefde leerde kennen: Angelina. Samen hadden ze een fantastische tijd.
Muziek is wat hen bind. Muziek is daarom ook door het hele boek te vinden: de auteur gebruikt allerlei nummers, artiesten en songteksten om bepaalde situaties uit het verleden en heden te beschrijven. Muziek loopt als een rode draad door het leven van Adam: als kind achter de piano met zijn vader tot en met de wekelijkse pubquizzen. Wat veelvuldig in dit boek naar voren komt, is dat Adam herinneringen ophangt aan bepaalde muzieknummers wat zorgt voor nostalgische beschrijvingen van gebeurtenissen uit zijn leven. Ondanks dat de hoeveelheid muziekverwijzingen naar mijn smaak soms iets té veel waren, vond ik het wel heel origineel en ook interessant om te lezen. Wat wel erg leuk en handig is, is dat de auteur aan het einde van het boek alle nummers in een lijst heeft gezet zodat de lezer ze kan opzoeken.
De hoofdpersoon observeert veel, analyseert en interpreteert bepaalde uitspraken van de mensen die hij ontmoet. Door deze psychologische analyses worden de verhaallijnen en de hoofdpersonen stukje bij beetje completer en duidelijker. Dit vind ik persoonlijk buitengewoon interessant en één van de sterkste kanten van de auteur Graeme Simsion. In zijn voorgaande boeken, ‘Het Rosieproject’ en ‘Het Rosieeffect’, maakte psychologie ook deel uit van de verhaallijnen. Het lijkt dus een terugkerend thema in zijn boeken en wat mij betreft mag dat zo blijven.
Over het algemeen leest de roman lekker vlot weg. Ik heb het in een weekend uitgelezen: elke dag wat hoofdstukken. De roman maakt je nieuwsgierig: je wilt steeds meer weten over het verleden en over de psyche van de hoofdpersonen. En je wilt natuurlijk antwoord op de ultieme vraag: komen Adam en zijn ex Angelina weer bij elkaar?
Als lezer of kijker zoek je vaak een geromantiseerd, feel-good einde van een boek of film. Nadat ik de dag erna nadacht over het boek en het verhaal, was ik juist blij met dit einde. Je bent misschien niet helemaal bevredigd als lezer, maar dat is misschien juist wat de auteur wil en wat de charme van deze roman is: dat de lezer zich realiseert dat het échte leven met échte verantwoordlijkheden geen romantische feel-goodmovie is. Daarmee is dit einde waarschijnlijk wel moreel gezien het beste resultaat. Het is in ieder geval een einde waar een les in schuilt die in deze huidige individuele maatschappij zeer welkom is. Een roman die je tot nadenken zet: dat zijn de leukste!
‘Het beste van Adam Sharp’ gaat vooral over nostalgie en het terugverlangen naar een tijd die vervlogen is. De hoofdpersoon verlangt terug naar toen hij 26 was en als consultant werkte in Melbourne. ’s Avonds speelde hij piano in een lokale bar waar hij zijn eerste echte liefde leerde kennen: Angelina. Samen hadden ze een fantastische tijd.
Muziek is wat hen bind. Muziek is daarom ook door het hele boek te vinden: de auteur gebruikt allerlei nummers, artiesten en songteksten om bepaalde situaties uit het verleden en heden te beschrijven. Muziek loopt als een rode draad door het leven van Adam: als kind achter de piano met zijn vader tot en met de wekelijkse pubquizzen. Wat veelvuldig in dit boek naar voren komt, is dat Adam herinneringen ophangt aan bepaalde muzieknummers wat zorgt voor nostalgische beschrijvingen van gebeurtenissen uit zijn leven. Ondanks dat de hoeveelheid muziekverwijzingen naar mijn smaak soms iets té veel waren, vond ik het wel heel origineel en ook interessant om te lezen. Wat wel erg leuk en handig is, is dat de auteur aan het einde van het boek alle nummers in een lijst heeft gezet zodat de lezer ze kan opzoeken.
De hoofdpersoon observeert veel, analyseert en interpreteert bepaalde uitspraken van de mensen die hij ontmoet. Door deze psychologische analyses worden de verhaallijnen en de hoofdpersonen stukje bij beetje completer en duidelijker. Dit vind ik persoonlijk buitengewoon interessant en één van de sterkste kanten van de auteur Graeme Simsion. In zijn voorgaande boeken, ‘Het Rosieproject’ en ‘Het Rosieeffect’, maakte psychologie ook deel uit van de verhaallijnen. Het lijkt dus een terugkerend thema in zijn boeken en wat mij betreft mag dat zo blijven.
Over het algemeen leest de roman lekker vlot weg. Ik heb het in een weekend uitgelezen: elke dag wat hoofdstukken. De roman maakt je nieuwsgierig: je wilt steeds meer weten over het verleden en over de psyche van de hoofdpersonen. En je wilt natuurlijk antwoord op de ultieme vraag: komen Adam en zijn ex Angelina weer bij elkaar?
Als lezer of kijker zoek je vaak een geromantiseerd, feel-good einde van een boek of film. Nadat ik de dag erna nadacht over het boek en het verhaal, was ik juist blij met dit einde. Je bent misschien niet helemaal bevredigd als lezer, maar dat is misschien juist wat de auteur wil en wat de charme van deze roman is: dat de lezer zich realiseert dat het échte leven met échte verantwoordlijkheden geen romantische feel-goodmovie is. Daarmee is dit einde waarschijnlijk wel moreel gezien het beste resultaat. Het is in ieder geval een einde waar een les in schuilt die in deze huidige individuele maatschappij zeer welkom is. Een roman die je tot nadenken zet: dat zijn de leukste!
1
Reageer op deze recensie