Moyes lijkt de muziek toch net niet te vinden

Schrijfster Jojo Moyes verwierf internationale faam met haar boek ‘Voor Jou’ dat in 2012 in het Nederlandstalig gebied uitkwam. Van dit boek zijn wereldwijd intussen meer dan 14 miljoen exemplaren verkocht. Moyes is niet alleen schrijfster, maar ook journalist. Haar boeken werden in 46 talen vertaald en hebben al in twaalf landen op nummer 1 gestaan.

In 2018 verscheen haar boek ‘Nachtmuziek’, een roman waarin weduwe Isabel Delancey de hoofdrol speelt. Na de dood van haar man in een auto-ongeluk blijft ze achter met haar twee kinderen, Kitty (15) en Thierry (8). Overmand door verdriet lijkt Isabel niet in staat om de verantwoordelijkheid over haar gezin op te nemen. Haar dochter neemt voor een groot deel die verantwoordelijkheid van haar over. Thierry is echter zo onder de indruk van wat er met zijn vader is gebeurd dat hij zelden nog een woord spreekt.

Dan blijkt echter dat Isabels man haar niet veel meer dan schulden heeft nagelaten. Het huis in Londen waar ze wonen, lijkt niet meer betaalbaar. Op hetzelfde moment laat haar oudoom Pottisworth haar echter het Spaanse Huis na. Isabel besluit Londen te verlaten en een nieuw leven op te bouwen in het Spaanse Huis. Wat ze echter niet weet, is dat het huis al jaren verwaarloost is. Ze is zich er ook niet van bewust dat haar buren Laura en Matt McCarthy al jaren op het Spaanse Huis azen. Wanneer Matt zijn hulp aanbiedt om het huis te renoveren, beseft ze dan ook niet dat hij dit niet enkel uit vriendelijkheid aanbiedt, maar een verborgen agenda heeft.

‘Nachtmuziek’ is zoals we van Moyes gewoon zijn een vlot geschreven roman. Met haar aangrijpende schrijfstijl weet ze de lezer weer meteen het verhaal in te zuigen waarna je bladzijde na bladzijde geïntrigeerd blijft lezen.

Haar levendige beschrijvingen en vlotte pen laten de omgeving van het Spaanse Huis en zijn bewoners weer helemaal tot leven komen. Jammer genoeg zijn de personages in ‘Nachtmuziek’ niet altijd even geloofwaardig. Zo is er de opzichter Byron die in het begin van het boek wordt opgevoerd als outcast, maar op het einde de grote held wordt. Het beeld dat Moyes in het begin van het boek schetst, lijkt niet overeen te komen met het beeld dat je van hem krijgt op het einde van het boek. Hetzelfde geldt voor Matt McCarthy. Matt wordt geïntroduceerd als een bekwame vakman die geliefd is in het dorp. Hoewel hij zijn vrouw regelmatig bedriegt en daardoor niet het meest ideale voorbeeld is van een betrouwbare man, komt hij wel stabiel over. Deze man weet wat hij wil en is bereid om daarvoor alle middelen te gebruiken. Een grote tegenstelling met de labiele gek die we op het einde van het boek zien, vooral omdat op geen enkel moment eigenlijk duidelijk wordt geschetst wat hem zover brengt.

De plot van ‘Nachtmuziek’ is vrij voorspelbaar. Moyes laat af en toe een onverwachte gebeurtenis het kabbelende tempo van het verhaal onderbreken. Dat zorgt wel voor de nodige spanning in het verhaal, maar het einde van het verhaal voelt zeker niet verrassend aan.

Ondanks deze minpuntjes is Moyes er wel weer in geslaagd om een boek neer te zetten dat een aantal aangename leesuurtjes verzekerd. Moyes toont zich toch weer een meester in het schrijven van aangrijpende feelgood. Wat de hoofdpersonages in ‘Nachtmuziek’ overkomt, blijft je zeker niet in de koude kleren zitten. Misschien is het einde wat voorspelbaar en zijn niet alle personages altijd even geloofwaardig, toch ben je als lezer geneigd om te blijven doorlezen tot de laatste bladzijde. En dat is iets wat niet elke schrijver zomaar voor elkaar krijgt.