Het verloren been

In 2005 vind een visser een been in het water van de IJssel. De politie doet onderzoek maar het is onduidelijk van wie het been is. Het been wordt begraven.

Joris van Casteren gaat op onderzoek uit. Want hoe kan het dat er nog steeds niet duidelijk is van wie het been was? Is er iemand verdronken, of vermoord? Heeft iemand een ongeluk gehad en is hij zijn been daarbij verloren? Inmiddels weten we uit dna onderzoek dat het been van een man is geweest.

Het boek is één groot onderzoek naar het been. Waar liep het been? Wat voor leven had het been? Wat had het been allemaal meegemaakt?Je komt er achter wanneer je dit mooie boek leest. Want hoe luguber het verhaal over een verloren been ook klinkt het verhaal maakt wel duidelijk dat het toch belangrijk was voor nabestaanden dat het been gevonden is. Niet voor alle nabestaanden. Dat maakt het verhaal ook zo bijzonder. Waar de één het toch iets doet, doet het een andere nabestaande totaal niets. Dat had dan weer niet direct iets met het been te maken maar meer met de relatie die de eigenaar van het been met deze nabestaanden had. De eigenaar van het been was namelijk een bijzonder persoon.

Het boek gaat over familierelaties, werkrelaties en liefdesrelaties maar óók over geheimen. Geheimen over de andere levens die de hoofdpersoon van dit boek leidde.