Lezersrecensie
Psychologisch en verrassend verhaal
Diabolisch Dilemma laat ziet dat het leven niet zwart of wit is, maar het leven is de kleur die jij eraan geeft. Toevalligheden, verkeerde beslissingen, geheimen,… geluk of ongeluk ligt zo dicht bij elkaar.
Er zijn verschillende verhaallijnen, maar toch zijn ze op een of andere manier verbonden met elkaar. Elke beslissing heeft een impact op het verdere verhaalverloop. Theo Berger wordt geen en weer geslingerd tussen de stem van zijn geweten en de stem van zijn gevoel. Je probeert zelf in elke situatie te denken wat je zelf zou kiezen of beslissen. In het begin dacht ik dat het een moeilijk verhaal ging zijn, maar het werd heel mooi uitgewerkt waardoor het na een tijdje wel een gemakkelijk verhaal werd om te lezen.
De schrijfstijl is meestal direct maar er komen ook heel mooie beschrijven in voor, zoals de personages. Die zijn heel verschillend van elkaar en toch worden ze mooi samen gebracht. Een heel pakkend stukje vond ik: “Na een zwangerschap word je gebaard, je komt uit de buik van je moeder. Na een overlijden word je opgebaard en verdwijn je in de buik van moeder aarde. Als je een baby verwacht, ben je in blijde verwachting. Als je op de dood wacht, ben je in droevige afwachting.”
Het is een boek die je doet nadenken over het leven, niet alles is zwart-wit, maar er zit een grijze zone tussen. Heel veel zaken zijn een dilemma en er is veel met elkaar verbonden.
Er zijn verschillende verhaallijnen, maar toch zijn ze op een of andere manier verbonden met elkaar. Elke beslissing heeft een impact op het verdere verhaalverloop. Theo Berger wordt geen en weer geslingerd tussen de stem van zijn geweten en de stem van zijn gevoel. Je probeert zelf in elke situatie te denken wat je zelf zou kiezen of beslissen. In het begin dacht ik dat het een moeilijk verhaal ging zijn, maar het werd heel mooi uitgewerkt waardoor het na een tijdje wel een gemakkelijk verhaal werd om te lezen.
De schrijfstijl is meestal direct maar er komen ook heel mooie beschrijven in voor, zoals de personages. Die zijn heel verschillend van elkaar en toch worden ze mooi samen gebracht. Een heel pakkend stukje vond ik: “Na een zwangerschap word je gebaard, je komt uit de buik van je moeder. Na een overlijden word je opgebaard en verdwijn je in de buik van moeder aarde. Als je een baby verwacht, ben je in blijde verwachting. Als je op de dood wacht, ben je in droevige afwachting.”
Het is een boek die je doet nadenken over het leven, niet alles is zwart-wit, maar er zit een grijze zone tussen. Heel veel zaken zijn een dilemma en er is veel met elkaar verbonden.
1
1
Reageer op deze recensie
