Nadenkertje

Vanaf het voorwoord wil je al verder lezen en zelfs in het voorwoord staan er waarheden die je onbewust weet.
een klein meisje , laatste van 4 groeit op in een enigzinse liefdevolle omgeving, maar een omgeving waar niet gesproken of gevraagd wordt hoe het met je gaat. Er is liefde maar geen verbinding.
A op jonge leeftijd krijgt de moeder aanvallen van depressie en het kleine meisje probeert dit op te vangen op haar eigen kindse manier.
Later worden ze in een opvanggezin geplaatst en groeit ieder op in hun eigen coconnetje.
Maar toch slaagt de schrijfster erin om uit te breken en haar eigen pad te gaan. Ze verbreekt de contacten en toch weer niet volledig. Ze beseft dat dit nodig is uit zelfbehoud.
Ze zijn samen, toch niet samen, maar toch samen als het nodig is.
Wat de belangrijkste vraag brengt in ieder van ons....
Willen we zelf niet diep in ons binnenste breken met bepaalde personen, gewoontes, uit zelfbehoud maar we durven niet of toch niet volledig.
Het verhaal is geschreven heel puur, eerlijk en oprecht.
Zonder een woord te veel en zonder drama
Een boek dat blijft hangen