Emotioneel monoloog over de zoektocht naar een vader

Het hoofd van mijn vader vertelt het persoonlijke verhaal van de schrijfster zelf. Het verhaal leest als een monoloog vol herinneringen en pijn. Prachtige passages die bijna poëtisch geschreven zijn.
Alma, de schrijfster, vertelt haar verhaal. Het verhaal van haar jeugd, als kind van een alleenstaande moeder die 8 kinderen groot moet brengen in armoede. Een afwezige vader die na een traumatische gebeurtenis met de zus van Alma aan de drank gaat. Hij wordt alcoholist en verlaat zijn vrouw en 8 kinderen en pas na 30 zoeken ze hem weer op. Alma heeft een droom over haar vader gehad wat haar dwingt om naar hem op zoek te gaan. De man die ze beschrijft als een levende dode vader, de vader die er niet meer is. Niet meer in hun levens, maar nog wel ergens in leven is.
Alma vertelt ook het verhaal van haar moeder, de vrouw die zo jong kinderen kreeg en met haar 36 jaar 8 kinderen alleen op moest voeden. De vrouw die 3 baantjes heeft in het Mexico waar vrouwen zonder een man niet als volwaardig gezien worden. Het Mexico waar mannen die hun gezin verlaten niet of nauwelijks veroordeeld worden en waar die verlaten gezinnen achterblijven met schaamte, veroordelende blikken en hun kinderen moeten grootbrengen in armoede, honger en tussen de drugshandelaren.
Alma neemt de lezer mee op de reis door haar leven, haar zoektocht naar haar vader begint wanneer ze zelf de drang voelt om een kind te adopteren. Het denkbeeldige kind wat mogelijk vragen zou kunnen stellen over een opa die ze niet kent. Het enige wat ze heeft is een foto waar hij op staat, maar waar zijn hoofd van af geknipt is. Haar leven is getekend door pijn, wanhoop, boosheid en verdriet. Maar ook met liefde van en voor haar familie, de kracht die haar moeder laat zien en de veerkracht die zij haar kinderen meegeeft.
De kracht en waardering voor vrouwen wordt in het hele boek steeds even belicht. Maar ook de oneerlijkheid waarmee vrouwen door de eeuwen heen worden behandeld. Een vrouw alleen is niet veilig, niet beschermd, telt niet mee.

Dit is geen verhaal om te lezen als je wilt ontspannen, maar het biedt een bijna voyeuristisch beeld in het leven van een vrouw die heeft geworsteld om te komen waar ze nu is. Het laat de realiteit zien die voor zoveel mensen geldt. Pijnlijk rauw, emotioneel en hoopvol.