De schrijfstijl was anders op een negatieve manier.

Angel Mage, het nieuwste boek van Garth Nix. Na het lezen van Newt's Emerald kon ik niet wachten om zijn nieuwe boek te lezen. Ik was weer in voor spanning, avontuur en hier en daar wat verassingen met een luchtige, makkelijke schrijfstijl. Het boek zelf bleek heel anders te zijn.

In een wereld waar mensen engelen kunnen oproepen via juwelen, is niets zoals het lijkt. Liliath, wakker geworden na 100 jaar, is nog precies zo mooi en jong als voordat ze in haar magische slaap viel, vluchtend voor de ontwikkelingen in haar tijd. Nu ze wakker is geworden denkt ze nog maar aan één ding: herenigd zijn met haar geliefde Palleniel, de aartsengel van Ystara. Liliath is zo een krachtige tovenares dat ze de engelen alles kan laten doen wat ze wilt, zonder dat ze de normale effecten ervaart: ouder worden. Dit maakt Liliath heel gevaarlijk.

Dorotea, een leerling van engelenmagie, merkt het meteen wanneer ze haar ontmoet. Ze kan het aan haar lichaam zien en laat het weten aan haar drie nieuwe vriendschappen die voelen als familie: Simeon, een dokter in training, Henri, een fortune hunter en Agnez, een musketier!
Samen proberen ze uit te vogelen wat er met Liliath is, waarom ze er zo uitziet, maar nog belangrijker: waarom hun een deel van haar gemeenschappelijk hebben. Wat is de link? En wat is Liliath van plan?

De wereld met het oproepen van engelen was best interessant. Er was ook een duidelijke boodschap: magie komt met een prijs. Hoe hoger de engelen in hun rang zijn, hoe meer dagen, maanden van je leven het je kost om ze op te roepen. Toch vond ik de magie niet goed uitgewerkt en bleef het erg oppervlakkig. Een boek als dit laat je meteen een andere kant van de engelen zien. We lezen engelen altijd als almachtige wezens. In Angel Mage worden ze gedwongen om dingen te doen, het zijn slaven als het ware. Dat is meteen heel anders maar ook weer interessant. De musketiers vond ik echt een leuke toevoeging, ik heb het gevoel dat we daar niet al te vaak over lezen. Liliath was het hele boek een groot mysterie, wat was haar plan? Ik kon niet wachten om er achter te komen. De setting van de Tower vond ik wel verrassend, met hele gebouwen er nog buiten, alsof het een normaal dorp was. Ik moest er even aan wennen maar wel een goeie toevoeging!

De schrijfstijl is waar het bij mij mis ging. Te veel moeilijke woorden en zinnen waardoor ik niet 'smooth' door het boek heen ging, ik stamelde erdoorheen. Ook was het boek bijna 500 pagina's en voor mijn gevoel gebeurde er eigenlijk niet veel. Ook bleven de karakters redelijk oppervlakkig, waardoor ik niks met ze meevoelde en niet echt invested was in het verhaal. Jammer, omdat ik de karakters en de gevoelens van karakters het beste deel vind van boeken.
Krachtige vrouwelijke karakters waren goed te zien in het boek zoals de vrouwelijke musketiers, leuke twist! Het einde was het leukste deel van het boek, de laatste 50 pagina's zou ik zeggen. Veel actie en de schrijfstijl leek veranderd: ik ging er razendsnel doorheen, kon de wereld goed voor me zien en er was nog een leuke twist. Jammer dat ik dat gevoel niet door het hele boek heen had.