Lezersrecensie
Geweldig idee maar niet genoeg uitgewerkt.
03 april 2019
De Dysasters, geschreven door een duo met een erg populaire schrijfgeschiedenis, is het begin van een nieuw avontuur.
De Dysasters heeft een erg interessant concept. Een wetenschapper heeft embryo's genetisch gemodificeerd waardoor er nu 4 groepen van 2 tieners zijn die vanaf hun achttiende verjaardag de elementen kunnen beheersen. Er is een groep van vuur, van aarde, van lucht en van wind. In dit eerste deel van de serie zien we Tate en Foster hun krachten ontdekken. Wat gebeurt er met je leven als je ineens controle hebt over elementen en wie kan je vertrouwen?
Dat zijn zeker niet de vier mensen die achter hun aanzitten. Een groep van vier volwassenen probeert de tieners alle acht te pakken te krijgen voor de professor. Waarom? Terwijl de tieners hun krachten ontdekken, zijn de vier volwassenen bezeten door hun krachten, die ze ook door modificatie hebben gekregen. Maar er is iets mis. Ze hebben illusies en lopen levensgevaar. Hierop is de enige oplossing om de tieners te ontvoeren en hun te bestuderen. Dit gaat niet soepel, want ze sturen 'natuurrampen' op hun af om ze naar hun toe te lokken.
Het concept is dus erg interessant, een leuke extra vind ik de genetische modificatie, iets wetenschappelijks ertussen maakt het altijd wat 'echter'. De schrijvers hebben niet veel nadruk gelegd op de wetenschap, wat juist fijn is. We lezen natuurlijk geen wetenschappelijk boek. Wat ik erg jammer vond aan dit boek, is dat het naar mijn mening te weinig was uitgewerkt. Het idee van het verhaal is heel leuk, maar naar mijn gevoel is dat het wat all over the place was. Het heeft niet veel diepgang, net als de karakters. De karakters zijn allemaal erg uniek en speciaal van hun zelf, maar ik voelde niet erg veel voor ze. Het bleef helaas wat oppervlakkig. Dit kwam denk ik vooral door de schrijfstijl. Het was wat kinderlijk, veel zinnen waren heel uitdrukkelijk met veel uitroeptekens en het leek te vrolijk voor de situaties waar ze in zaten. Jammer!
Ik heb nooit wat gelezen van de Casts voor De Dysasters, maar ik ben wel benieuwd naar hun andere serie, Het Huis van de Nacht, om ze te kunnen vergelijken. Ook zou ik van dit boek wel het tweede deel willen lezen, maar het voelt bijna als een soort second chance.
Gelukkig zaten er wel wat spannende stukjes in met natuurrampen, het ontdekken van hun krachten, wat ze allemaal kunnen, dat was erg leuk. Toch had ik niet zoiets van, ik moet blijven lezen! Daarom heb ik het niet hoger dan 3 sterren gegeven, samen met de niet goed uitgewerkte personages, de schrijfstijl en het plot.
De Dysasters heeft een erg interessant concept. Een wetenschapper heeft embryo's genetisch gemodificeerd waardoor er nu 4 groepen van 2 tieners zijn die vanaf hun achttiende verjaardag de elementen kunnen beheersen. Er is een groep van vuur, van aarde, van lucht en van wind. In dit eerste deel van de serie zien we Tate en Foster hun krachten ontdekken. Wat gebeurt er met je leven als je ineens controle hebt over elementen en wie kan je vertrouwen?
Dat zijn zeker niet de vier mensen die achter hun aanzitten. Een groep van vier volwassenen probeert de tieners alle acht te pakken te krijgen voor de professor. Waarom? Terwijl de tieners hun krachten ontdekken, zijn de vier volwassenen bezeten door hun krachten, die ze ook door modificatie hebben gekregen. Maar er is iets mis. Ze hebben illusies en lopen levensgevaar. Hierop is de enige oplossing om de tieners te ontvoeren en hun te bestuderen. Dit gaat niet soepel, want ze sturen 'natuurrampen' op hun af om ze naar hun toe te lokken.
Het concept is dus erg interessant, een leuke extra vind ik de genetische modificatie, iets wetenschappelijks ertussen maakt het altijd wat 'echter'. De schrijvers hebben niet veel nadruk gelegd op de wetenschap, wat juist fijn is. We lezen natuurlijk geen wetenschappelijk boek. Wat ik erg jammer vond aan dit boek, is dat het naar mijn mening te weinig was uitgewerkt. Het idee van het verhaal is heel leuk, maar naar mijn gevoel is dat het wat all over the place was. Het heeft niet veel diepgang, net als de karakters. De karakters zijn allemaal erg uniek en speciaal van hun zelf, maar ik voelde niet erg veel voor ze. Het bleef helaas wat oppervlakkig. Dit kwam denk ik vooral door de schrijfstijl. Het was wat kinderlijk, veel zinnen waren heel uitdrukkelijk met veel uitroeptekens en het leek te vrolijk voor de situaties waar ze in zaten. Jammer!
Ik heb nooit wat gelezen van de Casts voor De Dysasters, maar ik ben wel benieuwd naar hun andere serie, Het Huis van de Nacht, om ze te kunnen vergelijken. Ook zou ik van dit boek wel het tweede deel willen lezen, maar het voelt bijna als een soort second chance.
Gelukkig zaten er wel wat spannende stukjes in met natuurrampen, het ontdekken van hun krachten, wat ze allemaal kunnen, dat was erg leuk. Toch had ik niet zoiets van, ik moet blijven lezen! Daarom heb ik het niet hoger dan 3 sterren gegeven, samen met de niet goed uitgewerkte personages, de schrijfstijl en het plot.
1
Reageer op deze recensie