Mysterie in psychiatrische kliniek

Wat hebben bestuurskunde en psychiatrie met elkaar te maken? Bestuurskundige Florian Boland pakte zijn pen op en schreef zijn debuutthriller over een jonge psychiater. Zelf zag hij liever ‘roman’ op het boek staan, maar zijn uitgever besloot dat ‘literaire thriller’ beter paste bij De ijzeren engel.

De nog maar 29-jarige Mark Moulain start als assistent-psychiater in een kliniek in Haarlem. Hij heeft zijn achternaam mee door zijn beroemde vader, eveneens een psychiater, die zijn gezin al lang geleden verliet om zich aan te sluiten bij de Bhagwan-sekte. Mark doet zijn uiterste best om niet in verband gebracht te worden met hem en op zijn eigen benen te staan. Hij werkt nog niet heel lang in de kliniek als de twintiger Julian Kroon wordt opgenomen.

Al snel gebeuren er vreemde dingen rondom Julian. Hij is een voormalig cadet aan de KMA, maar zijn oude mede-cadetten liegen over de gebeurtenissen voordat Julian verdween. De jongen zelf weigert te spreken. En wie is die mysterieuze man die soms ineens verschijnt in de kliniek en Mark probeert over te halen om met de medicijnen te stoppen?

Tijdens het lezen van De ijzeren engel is het al snel duidelijk dat we met Boland een interessante, nieuwe auteur in de Nederlandse thrillerwereld hebben. Zijn boek begint niet met de standaard ingrediënten, maar met een man die een nieuwe start maakt. Spanning staat dan ook niet voorop. Intrigerend is het wel, want je vraagt je direct af wie Julian Kroon is en waarom hij niet wil praten.

Het boek voelt vooral de eerste helft niet echt als een thriller. Boland heeft hier duidelijk getracht om goed de personages uit te diepen. Iedereen heeft echt zijn eigen karakter. Is het erg dat het verhaal niet direct ‘thriller’ schreeuwt? Ook dat niet. Je blijft nieuwsgierig en leest verder om erachter te komen wat er precies is gebeurd. Wat wel storend is, is het personage van Dandensa. Hij is noodzakelijk voor het verhaal en geeft ook extra spanning. Helemaal realistisch zijn de scènes met hem erin echter niet.

De ijzeren engel speelt zich af in een tijd dat mobiele telefoons en (commercieel) internet nog niet bestonden, maar toch weet hij altijd precies waar en wanneer hij Mark aan kan treffen. Hoe doet hij dat? Dat wordt nooit uitgelegd. En hoe komt hij ogenschijnlijk steeds zo makkelijk op de kamer bij Julian in de kliniek, ook al mocht hij geen bezoek meer ontvangen? Het gebeurt, maar wordt amper uitgelegd, waardoor sommige vragen niet helemaal opgelost worden.

Boland heeft duidelijk goed zijn research gedaan. Hij dompelt zijn lezers helemaal onder in de wereld die hij omschrijft. Je nagels zijn nog heel aan het einde van het boek, maar de auteur weet als de beste hoe hij moet intrigeren. De ijzeren engel maakt daardoor erg nieuwsgierig naar zijn volgende boeken.