Vermakelijke wraakverhalen

Voor Esther Verhoef komt schrijven vlak na ademhalen. Ze creëert haar eigen werelden dan ook al sinds haar zevende. Soms schrijft ze alleen, soms schrijft ze samen met Berry Verhoef onder de naam Escober. En succesvol is ze: zo is Rendez-Vous verfilmd en zijn haar thrillers niet weg te denken uit de Nederlandse boekenmarkt. Ook schreef ze een aantal korte verhalen, nu gebundeld in het boek Erken mij en andere wraakverhalen.

Verhoef bewerkte drie eerder gepubliceerde korte thrillers voor de verhalenbundel: Erken mij, Offline en Na sluitingstijd. Het vierde verhaal, De stagiaire, is nieuw. Alle vier de verhalen hebben een thema gemeen, namelijk wraak. Verwacht geen wraakverhalen à la Kill Bill, maar genuanceerdere situaties. 

In Offline doet William zijn best om zijn huwelijk te redden door met zijn vrouw op wintersport te gaan en zijn mobiel in te leveren. De stagiaire gaat over een studente die aan een stage begint bij een gerenommeerde uitgeverij. In plaats van een warm bad ontvangt ze van veel collega’s de koude schouder. Erken mij is het langste verhaal van de vier en gaat over Daphne, een vrouw die vanwege haar verleden een halfjaar in therapie is geweest. In het verhaal is ze uitbehandeld en gaat ze met haar psycholoog Etienne op reis naar Parijs. En in Na sluitingstijd staat een huwelijk zodanig op springen dat de man besluit drastisch te handelen.

Esther Verhoef weet ook in korte verhalen hoe ze ervoor moet zorgen dat haar lezers het boek niet wegleggen. Hoewel de vier verhalen niet echt thriller(tje)s te noemen zijn, pakt ze je bij de hand en laat ze je niet meer los tot je klaar bent met lezen. In een verhalenbundel is dat knap: na ieder ‘boekje’ ligt het gevaar namelijk op de loer dat de lezer het dichtklapt en er niet meer naar omkijkt. Deze verhalenbundel leest lekker weg en is vermakelijk juist omdat de situaties realistisch zijn. Als Verhoef had geschreven dat alle verhalen gebaseerd zijn op de werkelijkheid, dan zou je dat geloven.

Zijn de verhalen heel spannend of vernieuwend? Nee, dat niet. En dat is logisch, want het blijven kortverhalen. Daarom is er niet veel ruimte om personages goed uit te werken en een stevige spanningsboog op te zetten. Je moet de verhalenbundel echt zien als tussendoortje, een snack, en niet als volwaardige maaltijd. Eigenlijk krijg je er in feite trek door naar meer: het stilt je honger niet.