Sterke plot in social media-thriller

Al sinds 2003 schrijft de Oostenrijkse Ursula Poznanski boeken; kinderboeken, om concreter te zijn. Haar eerste boek bedacht ze voor haar toen 2-jarige zoontje, dat een fascinatie had voor lettergrepen. Bijna tien jaar later, in 2012, schreef ze haar eerste thriller, Vijf. Rechercheur Beatrice Kaspary en haar partner Florin Wenniger keren in haar tweede thriller, Blind verleden, terug voor een nieuwe, raadselachtige moord.

Op een camping in Salzburg worden de lichamen aangetroffen van een man en een vrouw. Beatrice en Florin worden op de zaak gezet, maar vragen zich al snel af waar de twee elkaar in hemelsnaam van kenden. Als ook de huisgenoot van de man aangeeft dat ze elkaar slechts enkele dagen kenden, keren ze zich naar het internet voor sporen. Het blijkt dat de twee allebei lid waren van een poëziegroep op Facebook.
De poëziegroep is in rep en roer als het nieuws aan het licht komt dat de slachtoffers twee van hun leden waren. Toch maakt niemand zich echt zorgen, want de moorden lijken een uitgedane zaak: de man heeft de vrouw vermoord en vervolgens zelfmoord gepleegd. Als vervolgens een derde lid uit de groep sterft, vraagt Beatrice zich af of er een verband is. Weer lijkt het sterfgeval op zelfmoord, maar is hier echt sprake van toeval?

Het gebruik van social media in een moordonderzoek is een boeiend idee van Poznanski. Ze heeft daardoor een hoop creatieve vrijheid gecreëerd, voornamelijk omdat de rechercheurs ongestoord mee kunnen lezen met – en deel kunnen nemen aan – de discussies in de poëziegroep. Aangezien daar het enige verband is te vinden, zitten daar wellicht leden die meer weten. In een thriller zijn hele stukken gedicht echter vaartvertragend, wat ervoor kan zorgen dat lezers deze passages simpelweg overslaan.

In het tweede deel van de thriller richt Poznanski zich minder op (lange) gedichten en meer op het moordonderzoek, waardoor Blind verleden  een stuk meer vaart krijgt. Beatrice heeft een alter ego op Facebook aangemaakt om de poëziegroep ‘undercover’ in de gaten te kunnen houden. Op dit nep-account plaatst ze zelf ook berichtjes in de groep, waardoor er een interessante dynamiek ontstaat. Bovendien zien we zo nu en dan bladzijden vanuit het oogpunt van de dader. Poznanski geeft je op die manier veel informatie en veel verschillende visies, maar zonder weg te geven wie de dader is. Want wie het is, blijft een lange tijd onduidelijk.

Poznanski werd door Karin Slaughter geselecteerd voor haar label Slaughterhouse bij uitgeverij Cargo en niet zonder reden. De Oostenrijkse schrijfster is niet al te voorzichtig met het verspillen van bloed en het maken van slachtoffers. Of ze het haalt bij haar Amerikaanse collega is te betwisten, maar ze maakt in ieder geval nieuwsgierig naar volgende delen met het rechercheduo Beatrice en Florin.