Grensoverschrijdend en vlot

Nathalie Pagie zoekt graag de grenzen op in haar thrillers. Letterlijk, want na Canada en Aruba speelt ook haar nieuwste boek Casa Familia zich in het buitenland af: België en Spanje. Hoe ze aan haar inspiratie komt? Door alledaagse situaties. Mocht je dus eens met haar in het vliegtuig naar je volgende vakantiebestemming zitten, dan zou je zomaar eens het land van haar volgende thriller te pakken kunnen hebben.

Casa Familia is het tweede boek met het journalistieke duo Tara Linders en Diego Martinez. Ze zijn met hun collega’s op survivalweekend in de Ardennen. Een goede zet van Pagie, want mensen die het eerste boek niet hebben gelezen, leren hier de personages eerst wat kennen voordat ze in een stroomversnelling raken. Diego die met volle teugen geniet van de activiteiten, en Tara die het allemaal niet echt ziet zitten en zich zoveel mogelijk afzijdig houdt.

Hierin zit direct een stap die wat wringt. Tara is getuige van een ruzie tussen een kroegbaas en een van de instructeurs van het survivalweekend. Ze vermoedt dat er meer aan de hand is dan een simpele knokpartij en besluit een vakantie aan het weekend te plakken. Dit voelt een beetje vreemd, want waarom zou je je neus in een ruzie steken van mensen die je niet eens kent? En waarom heeft Tara zo’n sterk vermoeden dat hier meer achter moet zitten?

De ruzie is de eerste spil in een enorm (internationaal) web van intriges. Diego, wiens huwelijk in zwaar weer is beland, besluit Tara te helpen. Hij weet immers inmiddels dat Tara een goede neus voor verhalen heeft en daar wil hij graag een graantje van meepikken. Fijn voor het boek, want Diego is een goede tegenhanger van Tara, waardoor Pagie een soort harmonie creëert. De korte hoofdstukken volgen elkaar rap op en je leest alleen maar sneller doordat de auteur zonder al te veel poespas schrijft.

Ze weet ook goed naar een climax te werken, die versterkt wordt door de wisselende omgeving. Andalusië kennen de meesten als een zonnige vakantiebestemming, maar Pagie schetst juist een grimmiger beeld. Dat geeft een mooi contrast. Het is knap hoe ze alle puzzelstukjes uiteindelijk in elkaar weet te passen. Ergens is dit tegelijk een struikelblok, want de stappen die hiervoor gezet worden, voelen met vlagen wel wat ‘toevallig’ aan.

Pagie weet hoe ze een thriller moet schrijven die je razendsnel uitleest. Tara Linders en Diego Martinez gaan ongetwijfeld meer uitstapjes maken voor een nieuw verhaal. Iets om naar uit te kijken, want die twee vormen een interessant duo.