Een interessante thriller

Maart 2014. Iedereen heeft het erover: de nucleaire top in Den Haag. En iedereen heeft wel een mening. Is het verstandig dat Nederland deze bijeenkomst organiseert, terwijl er meer dan vijftig wereldleiders bijeenkomen? Er staan dan wel raketten op het strand en er zijn straaljagers in de lucht, maar kunnen die een aanval echt tegenhouden? Historica en criminologe Monique Koemans speelt op deze bezorgdheden en gevaren in in haar nieuwe thriller De top.

Den Haag staat in het middelpunt van de belangstelling als de Nuclear Security Summit nadert. Myrthe, een oud-agente van Mossad, is hier niet zo mee bezig. Ze heeft het agentschap de rug toegekeerd en leidt nu een rustig leven als moeder en toegewijde vrouw. Als Myrthe echter benaderd wordt door haar oude opdrachtgever, wordt haar interesse aangewakkerd.
Myrthe pakt haar oude leven weer op, waardoor ze tegen degenen moet liegen om wie ze het meeste geeft. Lukt het haar om nog één laatste opdracht uit te voeren zonder dat er gewonden vallen? De geheimen worden steeds moeilijker te verbergen als haar beste vriendin als officier van justitie betrokken raakt bij het onderzoek naar de top – en de gerekruteerde agenten van Mossad. En kan Myrthe haar eigen man nog wel vertrouwen?

In De top  lezen we wat had kunnen zijn. Dat maakt de thriller ook zo boeiend; waar Nederland meestal niet direct het toneel is voor intrige, is dat dit keer wel het geval. Koemans weet op een handige manier diverse conflicten in het boek te verwerken en de spanning goed op te voeren. Je wordt in het boek gezogen, bijna alsof je een toeschouwer bent die over de schouder van Myrthe heen kijkt. De twijfels van Myrthe zijn geloofwaardig uitgewerkt en het verhaal leest erg vlot. De kracht zit in de gedachte dat haar verzonnen verhaal daadwerkelijk had kunnen gebeuren. Of in ieder geval een scenario in die trant.

Helaas zijn er ook enkele onregelmatigheden in het verhaal. Zo hebben Koemans en de eindredactie wat foutjes in de thriller laten zitten, zoals data die op verkeerde dagen vallen. Voor het verhaal is het niet storend, maar slordig is het wel. Ook jammer is dat Koemans haar zorgvuldig opgebouwde verhaal op het einde bijna afraffelt. Waar ze op het begin de tijd nam om achtergronden uit te werken en goede omschrijvingen te geven, doet ze op het einde het tegenovergestelde. Daardoor blijft de lezer met vragen en losse eindjes achter.

De top  is een interessante thriller die de lezer alsmaar nieuwsgierig maakt naar het einde. En stiekem roept het ook de vraag op: wat had er kunnen  gebeuren tijdens de nucleaire top?