Niet echt spannend, wel interessant

Lina Bengtsdotter is een van de nieuwe namen in het Scandinavische thrillerlandschap. Ze groeide op in het afgelegen Zweedse dorpje Gullspång, waar ze haar debuutthriller De vrouw die terug moest ook liet afspelen. Dit boek is het eerste deel in de Charlie Lager-reeks.

Allereerst wil ik gezegd hebben: ik vind het tof dat dit boek een soundtrack (Annabelle) heeft! En ik vind het nog een tof nummer ook. Het helpt een beetje een sfeer te bouwen die de schrijfster blijkbaar voor ogen heeft gehad voor haar boek. Nu het boek zelf. Ik moest best wennen aan de schrijfstijl, want veel van het dialoog valt buiten de aanhalingstekens, waardoor er zo nu en dan ook wat herhaling is. Op zich niet erg, maar ik hou zelf meer van meer to-the-point dialoog.

Daarnaast duurde het even voor ik goed in het verhaal zat. Hiervoor las ik twee boeken die een soortgelijke opzet hadden: een meisje of jonge vrouw die een boekenwurm is en tegelijk een wildebras is, een seksueel losbandig leven en een vermissing. Ik hoopte dat Bengtsdotter meer met de verdwijning zou doen: dat we meer spanning in Annabelles flashbacks zouden zien of meer ‘urgentie’ in het onderzoek. Alle twists die Bengtsdotter in probeerde te bouwen, voelde eerlijk gezegd wat geforceerd. Ook alle gedichten haalde de leesvaart er al wat uit, al moet ik daar bij zeggen dat ik hier in boeken sowieso niet zo van ben.

Geen spanning dus, maar dat maakt het boek niet minder boeiend om te lezen. Bengtsdotter weet de sfeer van het dorp goed neer te zetten. Ik vond het ook interessant dat ze de personages in gedachten op elkaar laat mopperen zonder dat hier een conflict door volgt. Dat komt natuurlijk over.

In ieder geval ben ik benieuwd wat het tweede Lager-verhaal brengt, want er zijn nog genoeg onbeantwoorde vragen!