'Vertellende' schrijfstijl
De Amerikaanse auteur Mary Higgins Clark is inmiddels alweer 90 (ze is geboren in 1927!), maar schrijft nog steeds misdaadboeken. Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze zó gepassioneerd over een vak zijn dat ze zo lang doorgaan? Het verdwenen kind is echter geen nieuw boek, maar een heruitgave van … Heeft een meisje weggehaald uit 1996 (in de Verenigde Staten zelfs al uitgegeven in 1992). Een ‘trip down memory lane’, dus.
Het verdwenen kind begint direct met de ontvoering van de vierjarige Laurie Kenyon en de nasleep hiervan. In enorm korte hoofdstukken vertelt Higgins Clark ons over de nasleep. Vertellen is hier ook direct het sleutelwoord: het show-aspect ontbreekt vooral aan het begin van het boek. We krijgen op een bijna klinische manier voorgeschoteld wat Laurie voelt en doet, wat alleen maar versterkt wordt door de grote hoeveelheid samenvattingen van wat er eerder – buiten ‘beeld’ – gebeurde. Ditzelfde geldt voor de hoofdstukken vanuit haar zus Sarah.
Als Laurie twee jaar later terugkeert, begint het psychologische aspect van de thriller. Hierin excelleert Higgins Clark: de manier waarop Laurie met haar ontvoering omgaat, is heel interessant. Er is op dit moment ook iets meer dynamiek en dialoog, waardoor de tekst een stuk vloeiender overkomt. De schrijfstijl blijft daarentegen wat simplistisch en de personages blijven, op de psychologische aandoening van Laurie na, ook wat vlak. Dat klinkt misschien wat gek, maar Laurie wist zelf bijvoorbeeld niets over haar mentale ziekte en als ze hier wel achter komt, krijgen we niet echt mee wat ze er nou van vindt en hoe ze ermee omgaat.
En dan hebben we nog Lauries ontvoerders. Zij waren eigenlijk het ergste onderdeel van het boek. Heel het boek door krijgen we hoofdstukken vanuit hun perspectieven te lezen, maar of je daardoor inzicht krijgt in hun doen en handelen? Bijna het tegenovergestelde, eigenlijk. Het is alsof een seriemoordenaar een plaksnor opdoet en een kappertje pakt met de verwachting dat hij vervolgens koffie gaan drinken bij zijn oude slachtoffers zonder dat ze hier iets over merken. De klungeligheid waarmee ze te werk gaan, doet dan weer denken aan de Baron en zijn hulpjes uit Bassie en Adriaan. Er is ook geen vraag wie de slechteriken in dit boek zijn, want dat is vanaf moment één voor je uitgespeld, met toenaam en alles.
Het boek verzandt daarnaast in best wat clichés, waardoor het nooit echt spannend wordt. Dit kan natuurlijk komen door de tijd waarin dit is geschreven, maar jammer is het wel. Door de interessante psyche blijf je echter wel de pagina’s omslaan. Higgins Clark weet wat ze doet en is natuurlijk niet voor niets al zo lang een gevestigde naam.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Samantha Stroombergen
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
