Op het randje van ongeloofwaardigheid
De ‘meisjes’ zijn nog steeds hot. Ze verschijnen in talloze titels, zo ook in Het vorige meisje, de eerste thriller die de Britse auteur Tony Strong onder zijn pseudoniem J.P. Delaney schreef. Hij schreef eerder ook al onder het pseudoniem Anthony Capella. Een bewuste keuze, zo zei hij in een interview met de New York Times: ‘Door initialen te gebruiken, weten mensen niet of ik een man of vrouw ben. (…) Ten tweede reageren mensen op iets in het verhaal, niet op een naam. Je bevrijdt jezelf van verwachtingen door onder een pseudoniem te schrijven.’
In Het vorige meisje volgen we twee vrouwen die eenzelfde pad bewandelen: Emma (verleden) en Jane (heden). Ze zijn allebei op zoek naar een betaalbare woonruimte in Londen. Een kansloze missie, totdat ze op een uniek huis gewezen worden: een minimalistisch design van ontwerper Edward Monkford. Delaney wilde de psychologie van het minimalisme en systemen van organiseren onderzoeken: ‘Mijn boek vertelt wat er gebeurt als mensen die te ver volgen. Zoals een van mijn personages zegt: “Je kunt opruimen zoveel je wilt, maar je kunt niet wegrennen van de puinhoop in je hoofd”.’
En dat is precies wat de twee jonge vrouwen doen. Ze krijgen regels opgelegd en gaan hier ver in mee, alleen maar om het huis te mogen houden. Hier zit direct een punt dat wringt: waarom zou je als chaoot in hemelsnaam ‘ja’ zeggen op regels zoals het niet mee mogen nemen van boeken, niet mogen laten slingeren van kleding en constante monitoring? Als je dan nog meetelt dat Edward regelrecht uit 50 Shades of Grey komt gewandeld en de vrouwen toestaan dat ze compleet door hem gedomineerd worden. Het is maar net hoe geloofwaardig je zoiets vindt.
Verder komt Jane er al vrij snel achter dat er iets met Emma is gebeurd (net als de lezer). Ze bewandelen precies hetzelfde pad, ontmoeten dezelfde mensen en lopen tegen dezelfde dingen aan. Toch gaan er geen alarmbellen bij haar rinkelen. En omdat we om-en-om lezen over dan weer Jane, dan weer Emma, lezen we veel dubbel. Soms is het daardoor ook lastig niet uit het oog te verliezen over wie je nou ook alweer aan het lezen bent.
Het vorige meisje is best een aardig boek. Leuk als een tussendoortje, voor als je zin hebt om ‘gewoon’ een vermakelijke thriller te lezen. Je moet er alleen wel doorheen kunnen kijken dat de grenzen van geloofwaardigheid regelmatig opgezocht worden.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Samantha Stroombergen
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
