Interessante thriller over ‘fatcamp’

Samen schrijven doe je per hoofdstuk of verhaallijn… Of niet? De zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke staan bekend onder hun schrijversnaam Eva Monté. Schrijven op de traditionele manier doen ze echter niet: ze werken beter door samen thee te drinken en te praten over het verhaal. Hun brainmerge resulteerde in de thriller Zwaartekracht, die zich afspeelt op een Grieks eiland.

Emma is het zat. Ze wil niet langer het buitenbeentje en lachertje zijn door haar gewicht en geeft zich op voor een ‘fatcamp’ in Griekenland. Tot haar vreugde wordt ze geselecteerd. Samen met zeven anderen stapt ze in het vliegtuig naar het zonnige eiland Chios. Eenmaal daar is het direct duidelijk dat het niet even goed botert tussen alle kandidaten: niet iedereen heeft evenveel zin om zich aan de strenge regime van het programma te onderwerpen. Al snel blijkt dat het geen zes weken vakantie is, maar er echt hard gewerkt moet worden. Emma en de andere kandidaten krijgen meerdere malen per dag fysieke training, maar ook sessies met de fysiotherapeut en psychologe. Honger en vermoeidheid lijken in eerste instantie de grootste problemen, totdat de spanningen omslaan in geweld. Als dan ook nog een dode wordt aangetroffen en er ’s nachts vreemde geluiden te horen zijn, weet Emma niet waar ze het moet zoeken. Wat is er in hemelsnaam aan de hand?

Je weet direct dat Zwaartekracht geen normale thriller is. Het boek begint niet met een moord, vermissing of verkrachting, maar met een flashback waarin we lezen dat een leerlinge gepest wordt. Direct daarna maken we kennis met Emma, de hoofdpersoon. Haar hoofdstukken worden vanuit de ik-persoon geschreven. Een goede keuze van Monté. We zien het enthousiasme en de zenuwen van Emma geleidelijk veranderen in een beklemmende angst. Juist doordat we alles vanuit de ogen van de hoofdpersoon zien, komt dit gevoel geloofwaardig over. We weten net zoveel als zij weet en de vragen stapelen zich sneller op dan de antwoorden. 

Door het boek heen zijn er meer hoofdstukken met flashbacks. Wederom een goede, stilistische keuze van het schrijversduo. De stukken vormen een welkome afwisseling op de rest van het verhaal en schetsen een duidelijk beeld van een te dik meisje en haar pesters. Is de spanningsboog heel hoog? Dat niet, maar de constante angst en wanhoop is goed voelbaar. Knap, want het boek heeft in eerste instantie niet veel weg van een thriller. Monté weet goed hoe ze haar lezers op het puntje van hun stoel moet houden.