Een vermakelijk boek met kleurrijke bijfiguren

Vroeger werkte ze in de gezondheidszorg, nu schrijft ze thrillers. Loes den Hollander heeft haar oude werk regelmatig als inspiratiebron gebruikt voor haar boeken, want ze vindt 'de waanzin in de normale mens ontzettend interessant'. Deze waanzin van de normale mens is ook terug te vinden in haar nieuwste creatie, Zwijgrecht.

Amy Patijn wil haar verstikkende oude leven, inclusief man en tweelingzus, achter zich laten om na te denken over haar toekomst. Ze huurt tijdelijk een huis in het fictieve dorpje Molenveld, waar ze direct bevriend raakt met leeftijdsgenoten Cathelijne Wolf en Viola Bouvrie. Het drietal bouwt al in luttele dagen een vertrouwensband op en komt regelmatig bij elkaar over de vloer.
Kort na hun ontmoeting wordt de ex-man van Cathelijne dood in het park aangetroffen, waardoor de prille vriendschap van de drie vrouwen onder druk komt te staan. Irritaties en twijfels voeren de bovenhand, en die worden enkel versterkt door de regelmatige verschijningen van Claudia, Amy's tweelingzus. Zij heeft maar één doel voor ogen: de terugkeer van Amy, zodat hun leven weer wordt zoals het was.

Zwijgrecht wordt verteld vanuit het perspectief van de drie vrouwen. Dit kan op het begin voor wat verwarring zorgen, want welke situatie hoorde ook alweer bij welke vrouw? Den Hollander heeft echter drie personages neergezet die duidelijk verschillen in karakter, waardoor het verhaal goed te volgen blijft. Ze heeft handig gebruik gemaakt van de verschillende perspectieven om gebeurtenissen aan elkaar te weven en extra spanning te creëren, want wiens observaties kloppen wel en van wie kloppen ze niet? De vertelmethode zorgt bovendien voor onverwachtse wendingen, wat het verhaal een extra charme geeft.

Tegelijk voelen de verhaallijnen zo nu en dan te veel aangedikt aan. Al deze vrouwen hebben heel wat te verduren gekregen en zijn misschien juist om die reden bevriend geraakt. Zoveel persoonlijk leed en onverwachtse wendingen bij elkaar lijken onwaarschijnlijk, en Amy wordt direct in de armen gesloten. Alles wordt besproken en dat zij nieuw is, lijkt niet te deren in het vertrouwen, zelfs als het over de moord op de ex-man gaat.

De bijfiguren zijn kleurrijk en goed gekozen voor een klein dorpje waarin iedereen elkaar kent. Zwijgrecht is een vermakelijk boek waarover je voor het slapen gaan al snel zegt: "Oké, nog één hoofdstuk en dan ga ik écht slapen."