Kruising tussen roman en een dichtbundel

Het bijzondere boek De A van Asta begint met zeven zinnen verdeeld over vier pagina’s. De rest is leeg en wit. Het blijkt een voorbode voor een boek met flarden van een verhaal waarin je als lezer de ruimte krijgt om hetgeen wat niet beschreven staat zelf in te vullen. Het boek is een kruising tussen een roman en een dichtbundel.

Met het beperkte aantal woorden dat ze gebruikt, weet de Deense Tine Høeg (38) toch een goed verhaal te vertellen. Dat laat ze in eerdere (prijswinnende) werken ook zien. Høeg won met het boek New Passengers de Bogforum’s Debutantpris, een prijs voor het beste fictie debuut in Denemarken. Het credo luidt: less is more.

De cover van De A van Asta is goed gekozen. De illustratie op de voorkant lijkt op een wilde zee met allemaal golven, getekend met veel lijnen. Het beeld past bij het verhaal. Het chaotische en onvoorspelbare ritme van de zee komt overeen met het chaotische en onvoorspelbare verhaal dat Høeg vertelt. Het is een verhaal over Asta die aan een boek werkt over de Poolse portretkunstenaar Lysander Milo. Asta heeft een goede vriendin, Mai, die ze leerde kennen in haar studententijd. De hoofdpersoon is 33 jaar oud en worstelt met haar boek op het moment dat zij een appje krijgt over een herdenkingsbijeenkomst van August, een huisgenoot vanuit haar studententijd, tevens de vriend van Mai.

Het verhaal speelt zich af in twee verschillende periodes. De studententijd en het nu, waarin Asta werkt aan haar boek en worstelt met haar eigen leven en carrière. Ze wil eigenlijk kinderen (want het oppassen op het kind van Mai vindt ze leuk), maar ze vindt geen leuke man. Ook worstelt ze met het overlijden van August tijdens haar studententijd. Is alles helemaal uitgesproken met Mai, en is dat nodig?

Het centrale thema in het boek is rouw. Ondanks dat het verhaal opgeknipt is in korte fragmenten, leer je dat Asta erg close was met August, met name op de nacht dat hij overleed. Zonder dat het expliciet beschreven wordt, merk je dat zij het overlijden van August meeneemt in haar dagelijkse leven. Het heeft impact op de relatie met haar beste vriendin. Ook heeft het impact op haar eigen liefdesleven. Ze lijkt zich niet te kunnen binden aan de juiste man.

Het verhaal wisselt tussen het nu en de studententijd van Asta, waarin Høeg scènes heel gedetailleerd beschrijft: van de eerste keer boodschappen doen, tot het bakken van van een diepvriesrösti door een huisgenoot. Het is volledig vanuit het perspectief van Asta verteld, met al haar gevoelens, emoties en interpretaties van de werkelijkheid. Het is een kijkje in het hoofd van de hoofdpersoon, die chaotisch werkt en constant afgeleid is, waardoor verhalen nooit helemaal worden uitgewerkt. Dat maakt het lezen van het boek soms verwarrend.

Toch nodigt De A van Asta uit om verder te lezen: Wat gebeurde er de nacht van het huisfeest waar August overleed? En wat was de relatie van Asta met August? Waarom voelt ze zich (nog steeds) schuldig naar Mai?

De antwoorden op deze vragen kun je deels zelf invullen, want het boek biedt niet overal uitsluitsel op. Toch sla je het boek, nadat het uit is, tevreden dicht. De gedetailleerde beschrijvingen van situaties zijn soms grappig, herkenbaar en heel echt. De chaos en toeval regeert, net als in het echte leven. De A van Asta krijgt van mij 4 sterren.