Rustig verhaal over hoop, liefde en vriendschap

In het eerste hoofdstuk van De jongen van het Godeneiland word je als lezer direct meegezogen in de dagelijkse realiteit op het eiland. Een boot met vluchtelingen meert aan. Vanuit het perspectief van een achttienjarige jongen, Luca, beschrijft Rindert Kromhout de vluchtelingenproblematiek, werkloosheid, milieuvervuiling en het populisme op het Italiaanse eiland. Al deze problemen zijn verpakt in een rustig verhaal over hoop, liefde, vriendschap en de kracht van geschiedenis.

Rindert Kromhout (1958) is een ervaren boekenschrijver. Zijn oeuvre bestaat uit meer dan honderd boeken, veelal kinderboeken. Kromhout woonde twee keer een half jaar in Italië en zijn liefde voor dat land is in veel boeken terug te vinden, zo ook in De jongen van het Godeneiland.

De Jongen van het Godeneiland is het derde deel in een trilogie, al is het zonder de eerdere delen goed op zichzelf te lezen. De trilogie begint in 1948 in Rome met De poppenspeler van Lampedusa, waarin we Matteo en Davide als 18-jarige jongens ontmoeten. Het tweede deel, Liefde en dood in de rode stad, brengt ons in 1980 naar Davide, nu 49 jaar oud. In het derde en laatste deel, De jongen van het Godeneiland, speelt het verhaal zich af in 2012, wanneer Matteo, inmiddels 82 jaar, zijn leven op Sicilië voortzet.

Op de cover zie je een ondergaande zon aan het strand waar twee onherkenbare personages zitten. Het beeld past bij het Italiaanse eiland en de voorstelling daarvan. Luca loopt op dat eiland ogenschijnlijk zonder toekomst rond. Hij werkt bij een museum achter de balie waar nauwelijks bezoek komt. Hij zwerft rond op het eiland samen met zijn vrienden die elk dezelfde problemen hebben. De jongvolwassenen hebben nauwelijks opleiding, toekomst, werk en perspectief.

Een boot met vluchtelingen spoelt aan en Luca en zijn vrienden ontmoeten Achmed, een jonge vluchteling uit Afrika die op straat leeft in Agrigento, een stad op Sicilië. De jongen wist de politie te ontvluchten. Tegelijkertijd ontmoet Luca de oude Matteo. Luca raakt geïnspireerd door Matteo, die hem boeken laat lezen en vertelt over de geschiedenis van Sicilië. Er ontstaat een hechte band. Luca ontdekt voor het eerst in zijn leven een passie.

Het boek schetst uitgebreid en op een simpele manier de dagelijkse problemen waar de Sicilianen mee kampen. Er is nauwelijks werk op het eiland. Het eiland is vervuild en er komen hordes vluchtelingen aan, die vaak als vijand worden gezien. De taal is simpel en bestaat vaak uit korte zinnen. Het tijdsverloop is chronologisch waardoor het verhaal makkelijk te begrijpen is. Ook de bijpersonages zijn qua gedrag en afkomst in het verhaal heel duidelijk en eenvoudig.

Deze personages verschillen wel van elkaar, zonder dat er enig conflict is of een waardeoordeel over wat beter is. Menselijkheid, empathie en inlevingsvermogen staan centraal. Luca heeft bijvoorbeeld een homoseksuele vriend, maar ook een conservatieve vriend die de populistische regering napraat. Het kleinere broertje van Luca leert op school juist over economische ongelijkheid en herverdeling, wat hij maar al te graag uitdraagt. De ouders van Luca zijn juist conservatief en gelovig. Zonder dat de personages in conflict raken met elkaar, legt Kromhout de verschillen uit, met wederzijds begrip.

Kortom, het verhaal draait om het leven van Luca, en zijn grote inspiratie: Matteo. Lukt het Luca om zijn baan te behouden bij het museum, dat steeds minder bezoekers ontvangt?

Het verhaal is uitermate geschikt voor jongvolwassenen die op een toegankelijke manier in aanraking willen komen met problemen in de wereld en de impact daarvan op leeftijdsgenoten. Voor volwassenen is het een lief en simpel boek dat inspireert over de kracht van verhalen. Door verhalen op de juiste manier te vertellen maak je verschil. De Jongen van het Godeneiland krijgt van mij 3 sterren.

Met dank aan Uitgeverij Leopold voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.