Is Bella Italia goed? Ja en nee en daarmee voldoet het eigenlijk precies aan het format.

Suzanne Vermeer is een fenomeen. Vorig jaar was zij, met zeven titels in het top 60, de succesvolste thrillerauteur in ons land. Een goed staaltje marketing waar menig uitgever van zal watertanden. Vermeer is een zogenaamde formatauteur: je weet wat je krijgt. Met titels als All inclusive, Cruise, Après-ski, De suite en Zwarte piste is het al gauw duidelijk welk format. Suzanne Vermeer "eist" sinds haar debuut in 2006 het nieuwe subgenre "de vakantiethriller" volledig op. Een bijzonder goede zet van auteur en uitgever, want elke nieuwe titel belandt in no time in de hoogste regionen van de bestsellerslijst. Vorig jaar werd Vermeer ook nog eens genomineerd voor de NS Publieksprijs, een schande vonden de meeste professionele recensenten, die haar boeken regelmatig met de grond gelijk maken. Maar haar fans malen er niet om. Ze smullen ervan, en wel zo dat Vermeer en haar uitgever nu jaarlijks én een zomerthriller én een winterthriller op de markt brengen. Suzanne Vermeer is zonder twijfel een van de sterkste merken in het Nederlandse thrillerlandschap en dat is toch wel bijzonder voor een auteur die zich onttrekt aan alle vormen van publiciteit om haar identiteit geheim te kunnen houden.
Suzanne Vermeer stapt ook met haar achtste boek niet af van het bewezen concept. In Bella Italia stuurt ze haar hoofdpersonen, vader Hans, moeder Petra en hun zoon Niels, naar een camping in Italië, om precies te zijn Camping La Regina di Garda. In plaats van een vakantie in luxehotels, wordt de bestemming een stacaravan op de bekende familiecamping aan het Gardameer. Een hele omschakeling voor het gezin Kolwijn en terwijl de overbezorgde vader schoorvoetend toestaat dat zijn elfjarige zoonlief zijn vleugels op de camping uitslaat, weet je als lezer dat dit het begin is van een noodlottig gebeuren. Vermeer houdt ons wat dat betreft niet lang in spanning: Niels komt niet thuis na een avondje ravotten met zijn nieuwe vriendjes. Als het buurjongetje zich wel op de afgesproken tijd thuis aanmeldt, slaat de paniek in alle hevigheid toe. De snelle zoektocht over de megacamping brengt Hans en Petra naar een bosrand waar ze hun zoon aantreffen in de buurt van het levenloze lichaam van een Duits jongetje. Maar nog voordat Hans überhaupt de situatie kan plaatsen, ziet hij een volwassen kerel van de plaats delict wegvluchten. Enkele minuten later slaat ook voor hem het noodlot hard toe.
In Bella Italia volgen we naast de familie van Niels ook een Italiaanse zwerver op de ongelukkigste dag uit zijn leven, en het politieonderzoek door de Italiaanse recherche die getergd wordt door bezuinigingen. Ook leren we na een tijdje de dader iets beter kennen, maar de vaart waarmee Vermeer haar achtste boek opent is er snel weer uit. Na de vervroegde terugkeer van de familie naar Nederland kabbelt het verhaal echt een beetje voort. De dagelijkse sleur van een getraumatiseerd gezin wordt hiermee wel heel levensecht neergezet, maar de boel kakt wel een beetje in. Pas als er weer een jongetje dood wordt aangetroffen in de buurt van het Gardameer en de familie door de politie wordt verzocht terug te keren, verdient het boek het predikaat 'thriller'. Het venijn zit 'm duidelijk in de staart. Op filmische wijze trakteert Vermeer de lezer uiteindelijk op de inmiddels hoognodige spanning en spektakel, gevolgd door een 'eind goed, al goed' afloop.
Is Bella Italia goed? Ja en nee en daarmee voldoet het eigenlijk precies aan het format. Vermeerfans zullen zich ongetwijfeld weer goed vermaken met het dichtbij-huis-gewone-mensenverhaal, maar thrillerlezers zullen zich vreselijk kunnen ergeren aan het gemak waarmee Vermeer sommige wendingen in het verhaal laat gebeuren en daarmee de geloofwaardigheid met een behoorlijk korreltje zout neemt. Op zijn merites beoordeeld is Bella Italia een echte volbloed Vermeer, niets meer en niets minder, die weer in vele duizenden koffers terecht zal komen op weg naar evenzoveel vakantiebestemmingen.