Gemiste kans

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets van Grisham gelezen heb. Als fan van het eerste uur is dat wel verwonderlijk, maar na zo’n elf Grishams geabsorbeerd te hebben, was ook ik een beetje Grisham-moe. De claim is zijn vijftiende en De broederschap was de laatste - en zeker niet de beste van zijn hand - die ik heb gelezen.

In De claim gaat het over de wereld van massaclaims. De jonge pro-deo advocaat Clay Carters krijgt de kans van zijn leven om zijn uitzichtloze bestaan bij het Bureau voor Rechtshulp te ontvluchten. De mysterieuze Max Pace biedt hem een opdracht aan om een schikking te regelen voor een groot farmaceutisch bedrijf. Hiervoor moet hij alleen zijn huidige cliënt en zijn baan opgeven en een eigen praktijk opstarten. Miljoenen dollars aan claims zouden binnenstromen... Dat gebeurt dan ook, totdat Clay van dezelfde Pace een volgende opdracht aanneemt...

De claim leest lekker weg. Het is een verhaal zonder diepgang, maar net voldoende boeiend om door te blijven lezen. De verhaallijn doet wat rommelig aan en is bij tijd en wijlen te oppervlakkig. Een gemiste kans, want het onderwerp is boeiend genoeg... Van sommige passages en personen in het boek ontgaat mij het doel volledig. Op andere momenten had ik juist weer behoefte aan meer informatie, die dan achterwege bleef.

Is De claim een slecht boek? Nee, dat zeker niet. Het gemak waarmee Grisham wederom interessante personages weet te creëren is knap. Het beeld dat hij schetst van de Amerikaanse massaclaim-markt en de impact die deze claims hebben op het bedrijfsleven vond ik erg boeiend en geloofwaardig. Conclusie: een prettig leesbaar boek, maar niet veel meer dan dat.