Een goedgeoliede pen

De collectie van de geograaf is de titel van het wisselend ontvangen debuut van de jonge auteur Jon Fasman. Een boek met een mysterieuze omslag en – zoals tegenwoordig meer standaard dan uitzondering – een verwijzing naar (‘een vleugje’) Dan Brown. Ook de ‘chique’ uitgever Prometheus denkt in te moeten spelen op de populariteit van Fasman’s landgenoot...

In De collectie van de geograaf vertelt de jonge Paul Tomm zijn verhaal aan H. over de week die zijn hele leven volledig ontwrichtte. Paul, journalist bij de Carrier, een nietszeggend lokaal krantje, krijgt de opdracht om de necrologie te schrijven voor plaatsgenoot Professor Pühapäev. Deze professor van Etse afkomst blijkt gewerkt te hebben op de Universiteit van Wickenden, waar Paul Tomm zelf heeft gestudeerd. Wanneer de patholoog anatoom aan Paul laat doorschemeren dat hij mogelijk twijfels heeft over de doodsoorzaak van de professor en snel daarna zelf om het leven komt, is de jonge journalist niet meer te weerhouden van ‘serieus journalistiek onderzoek’. Hij gaat graven in het verleden van de mysterieuze professor en komt tot de ontdekking dat de oude man iets te verbergen had en zich enorm bedreigd heeft gevoeld. En dan wordt Paul verliefd en zelf bedreigd...

Dit is in het kort de hoofdverhaallijn van De collectie van geograaf, waarin Fasman laat zien dat hij een pakkende schrijfstijl heeft, doorspekt met humor (“Ik maakte me wel degelijk druk om de toekomst, met name omdat die met de seconde korter leek te worden.”) en mooie cliffhangers. Maar dan heb ik het dus over de Paul Tomm-verhaallijn. Want na ieder hoofdstuk wordt dit verhaal onderbroken met de beschrijving van een object uit ‘de collectie van de geograaf’ in de vorm van historische anekdotes en journalistieke opsommingen. Juist over deze onderbreking ben ik een stuk minder enthousiast. Het blijft namelijk erg lang onduidelijk waarom de auteur deze – soms uiterst saaie – informatie met ons deelt. Of het nu Fasman’s journalistieke achtergrond is die hem parten speelt, of zijn onervarenheid als fictieschrijver, de ‘uitstapjes’ waren voornamelijk verwarrend en bij vlagen behoorlijk irritant. Zeker omdat het leuke verhaal van en over Paul Tomm hierdoor steeds werd onderbroken...

Toch moet je daar doorheen want al met al ben ik best onder de indruk van de kunsten van deze jonge Fasman. Want ondanks dat hij het zichzelf en de lezer onnodig moeilijk heeft gemaakt, heeft hij wel een goed doordacht verhaal met geloofwaardige karakters neergezet. Voor mij voldoende redenen om deze Fasman in de gaten te houden, want in De collectie van de geograaf bewijst hij wel degelijk dat hij beschikt over het nodige talent en een goedgeoliede pen. Maar dat ‘vleugje Dan Brown’ is eerlijk gezegd wel ver te zoeken...