Het echtpaar schrijft met een zekere klasse

hoewel de term 'literair' nu niet direct in mij opkomt. ,In De verborgen glimlach kruipen we in de huid van Miranda, wiens leven volledig op zijn kop komt te staan, nadat za haar nieuwe vriend Brendan op heterdaad betrapt op het lezen van haar dagboek. Ze gooit hem er uit en even later vertelt haar zusje haar dat ze echt de man van haar leven gevonden. De hele familie loopt al met hem weg. Zijn naam? Brendan. Een zeer ongelukkige en ongemakkelijke situatie voor Miranda die meer en meer het idee krijgt dat haar normale leventje haar aan het ontglippen is.

Voor mij is dit echt pas het eerste Nicci French boek dat ik heb gelezen. Dus in deze recensie geen vergelijkingen met voorgaande titels. Ik kan dus niet zeggen dat De verborgen glimlach beter of slechter is dan zijn voorganger, maar kan wel zeggen dat de nieuwe Nicci French mij wel is bevallen. De verborgen glimlach begint veelbelovend, als een soort vrije val waarbij het je adem beneemt en je niet het flauwste vermoeden hebt of alles op zijn pootjes terecht komt. Een zeer beklemmend en sterk begin, dat mij een groot deel van mijn nachtrust heeft gekost. Het net sluit zich strakker en strakker om de hoofdpersoon, waardoor ontsnappen bijna onmogelijk lijkt. Dat 'beklemmende' hebben de schrijvers wel heel erg goed overgebracht: ik had er zelf last van!

Helaas weten French en Gerrard de spanning en sfeer van de eerste helft van het verhaal niet de prolongeren. Na ruim de helft van het boek ebt de spanning weg en kabbelt het verhaal een beetje voort. De boog kan niet altijd gespannen staan, zullen de auteurs gedacht hebben. Op een ontspannen, bijna afstandelijke manier volgen we nog steeds de gedachtengang van Miranda, die koste wat het kost de waarheid wil achterhalen. Maar... de eindsprint van Nicci French wordt vrij plotseling ingezet en brengt de lezer in één klap terug in die ongrijpbare spanning van het begin.

Het echtpaar schrijft met een zekere klasse, hoewel de term 'literair' nu niet direct in mij opkomt. De vertalers verdienen een pluim, evenals het geoliede Nicci French-marketingapparaat van uitgeverij Ambo Anthos.

De verborgen glimlach is voor mij een late maar zeer geslaagde kennismaking met het Nicci French-genre.