Hebban recensie
Niet voor niets behoort Val McDermid tot de absolute top van het hedendaagse misdaadgenre.
Na het lezen van Het profiel heb ik Val McDermid linea recta toegevoegd aan mijn lijstje favoriete misdaadauteurs. Sindsdien kijk ik uit naar ieder nieuw boek van de Engelse schrijfster. De verre echo is haar nieuwste en verscheen onlangs in Nederlandse vertaling.
De verre echo brengt ons 25 jaar terug in de tijd naar de gebeurtenissen waardoor de levens van vier vrienden definitief veranderden. Na een avondje doorzakken stuitten ze op het lichaam van een 19-jarig meisje, het slachtoffer van een brute verkrachting. De spanningen lopen hoog op wanneer de jongens in plaats van getuigen worden gezien als verdachten. De dader wordt nooit gepakt. Vijfentwintig jaar later wordt het onderzoek heropend in de hoop dat modern DNA-onderzoek hier een ander licht op kan laten schijnen. De vier vrienden, inmiddels uit elkaar gegroeid, hopen dat ze hierdoor eindelijk verlost worden van hun verleden en dat hierdoor de ware dader wordt vastgesteld. Maar wil iedereen wel dat deze zaak wordt opgelost?
Heel even dacht ik dat De verre echo het zoveelste verhaal zou zijn waarin een duister geheim van een paar vrienden uit het verleden opduikt en dood en verderf zaait. Maar niets van dat. McDermid heeft een zeer knappe thriller geschreven waarin het niet zozeer gaat om de daad zelf, maar juist om wat een niet opgeloste misdaad allemaal voor gevolgen kan hebben. Op het verkeerde moment op de verkeerde plek De hoofdpersonen worden overmand door twijfel (is iedereen wel zo onschuldig?) en wanhoop (het onheil nadert maar wie stopt het?) en onvergetelijke herinneringen drukken als een zware last op hun schouders. Tot op het laatste moment zet McDermid de lezer op het verkeerde been. En dit is echt erg knap!
Niet voor niets behoort Val McDermid tot de absolute top van het hedendaagse misdaadgenre. Ze is de top!
De verre echo brengt ons 25 jaar terug in de tijd naar de gebeurtenissen waardoor de levens van vier vrienden definitief veranderden. Na een avondje doorzakken stuitten ze op het lichaam van een 19-jarig meisje, het slachtoffer van een brute verkrachting. De spanningen lopen hoog op wanneer de jongens in plaats van getuigen worden gezien als verdachten. De dader wordt nooit gepakt. Vijfentwintig jaar later wordt het onderzoek heropend in de hoop dat modern DNA-onderzoek hier een ander licht op kan laten schijnen. De vier vrienden, inmiddels uit elkaar gegroeid, hopen dat ze hierdoor eindelijk verlost worden van hun verleden en dat hierdoor de ware dader wordt vastgesteld. Maar wil iedereen wel dat deze zaak wordt opgelost?
Heel even dacht ik dat De verre echo het zoveelste verhaal zou zijn waarin een duister geheim van een paar vrienden uit het verleden opduikt en dood en verderf zaait. Maar niets van dat. McDermid heeft een zeer knappe thriller geschreven waarin het niet zozeer gaat om de daad zelf, maar juist om wat een niet opgeloste misdaad allemaal voor gevolgen kan hebben. Op het verkeerde moment op de verkeerde plek De hoofdpersonen worden overmand door twijfel (is iedereen wel zo onschuldig?) en wanhoop (het onheil nadert maar wie stopt het?) en onvergetelijke herinneringen drukken als een zware last op hun schouders. Tot op het laatste moment zet McDermid de lezer op het verkeerde been. En dit is echt erg knap!
Niet voor niets behoort Val McDermid tot de absolute top van het hedendaagse misdaadgenre. Ze is de top!
1
Reageer op deze recensie