R.J. Ellory heeft met Een mooie dag om te sterven een hele sterke 'serial killer thriller' geschreven

maar deze term zou het boek tekort doen. ,Het talent van R.J. Ellory begint steeds meer een vaste bodem te vinden in de Lage Landen. Zijn boeken worden zonder uitzondering bejubeld en even zo vaak beloond met het hoogste aantal sterren. Ellory timmert al een aantal jaar aan de weg. Hij begon zijn schrijfcarrière in 2003 en debuteerde met de thriller Candlemoth (NL: Stervensuur, 2004). Dit boek werd direct genomineerd voor de Ian Fleming Steel Dagger award. Twee thrillers werden uitgegeven door A.W. Bruna. Een mooie dag om te sterven, zijn zesde thriller, is de derde die bij uitgeverij De Fontein verschijnt.
Ellory heeft ditmaal gekozen voor de roemruchte historie van Amerikaanse seriemoordenaars. In Een mooie dag om te sterven wordt hoofdpersoon rechercheur Ray Irving op een moordzaak gezet. Business as usual, zo zou je denken en dat is dan ook precies de gedachte van de ervaren rechercheur, die na het overlijden van zijn vriendin een aantal maanden geleden behoorlijk met zichzelf en het leven in de knoop zit. Het standaard moordonderzoek is nog maar net begonnen of de politie ontvangt een concept krantenartikel van journaliste Karen Langley van de NY Herrald dat verschillende recente moordzaken in New York naadloos met elkaar in verband brengt. Er is een seriemoordenaar actief die het werk van veroordeelde of reeds overleden serial killers dunnetjes overdoet op dezelfde data. Verantwoordelijk voor het napluiswerk van de Herrald is John Costello, zelf een 'overlever'. Hij overleefde als tiener een moordaanslag van De Hamer van God, waarbij zijn vriendin minder geluk had en aan haar zware verwondingen overleed. John en een handje vol andere 'overlevers' komen maandelijks bij elkaar in obscure hotelletjes en zijn bovenmatig geïnteresseerd in seriemoorden.
Ondanks de mogelijkheid dat er een nieuwe seriemoordenaar actief lijkt te zijn, krijgt Irving maar weinig hulp van het bureau. Het is verkiezingstijd in New York en bijna de gehele politiemacht heeft het te druk met goede sier maken voor de burgemeester. Maar Irving maakt het zichzelf nog veel lastiger. Hij begint gevoelens te koesteren voor de journaliste waar hij totaal geen raad mee weet en hij besluit John als extern adviseur bij zijn onderzoek te betrekken, maar John heeft een vrij lastig te doorgronden gebruikershandleiding. Terwijl ze achter de feiten aan blijven lopen en moord na moord wordt 'nagespeeld' begint Irving ook te twijfelen aan de oprechtheid en de voorspellingsgave van de onnavolgbare John.
R.J. Ellory heeft met Een mooie dag om te sterven een hele sterke 'serial killer thriller' geschreven, maar deze term zou het boek tekort doen. Ellory is er namelijk in geslaagd een extra niveau aan te brengen in het bijna platgetreden subgenre. Met name voor de gelaagdheid en psychologische ontwikkeling van de personages en de sfeer om hen heen scoort de Brit extra punten. Ook is het goed geschreven en behoorlijk spannend. Tussen de bedrijven door geeft Ellory een interessant lesje moderne Amerikaanse geschiedenis, ditmaal gericht op seriemoordenaars in de twintigste eeuw.
Een mooie dag om te sterven verdient een plekje in de boekenkast van iedere thrillerfan.