Hebban recensie
Niet waarop ik had gehoopt
Daniel Hecht heeft met Cree Black een prachtige hoofdpersoon en bijzondere setting geschapen voor iets wat een mooie serie zou kunnen worden. zo eindigde ik mijn recensie voor Het huis van de maskers, het eerste boek met spokenjaagster Cree Black in de hoofdrol. Onlangs verscheen Het land van de echos, het tweede deel in de serie van Daniel Hecht. Deze keer wordt Black ingeschakeld door het hoofd van een school in New Mexico, omdat één van haar leerlingen een wel zeer mysterieus ziektebeeld vertoont.
Het internaat dat wordt geleid door Julieta McCarthy is een school voor bovenintelligente Narajavo-kinderen, een Indianenstam dat leeft in het nabijgelegen reservaat. Cree is er al snel van overtuigd dat Tommy, de zieke leerling, bezeten is. Tijdens haar onderzoek leert ze veel van de gewoonten van Narjavo indianen en stuit ze op geheimen die wel eens de reden kunnen zijn van de aanwezigheid van de onbekende entiteit. Een nieuwe, gevaarlijke uitdaging voor Cree omdat ze door haar gave een eenvoudige prooi is voor kwaadaardige geesten.
Daniel Hecht heeft met Het land van de echos wederom een verhaal geschreven waarin het bovennatuurlijke een zeer belangrijke rol speelt. Ondanks het thema bezetenheid en exorcisme lukt het hem op het randje van geloofwaardigheid te balanceren, zonder echt door te slaan naar een horrorverhaal. De gedegen research van Hecht, die duidelijk tijd en energie heeft gestoken in het doorgronden van gewoonten van de Narajavo indianenstam en de ongrijpbare menselijke psyche, zorgen voor een soms bijna documentaireachtige aanpak. Helaas komt juist dit weer niet de snelheid van het verhaal ten goede.
Hecht weet mij niet echt te overtuigen met dit tweede deel in de serie. Het verhaal is te langdradig, doorspekt met karikaturen, weinig verrassend en wordt slechts bij vlagen echt spannend. Jammer. Het land van de echos is niet het vervolg geworden waar ik op had gehoopt. Cree Black is daarentegen interessant genoeg om op te blijven vertrouwen voor een volgend deel.
Het internaat dat wordt geleid door Julieta McCarthy is een school voor bovenintelligente Narajavo-kinderen, een Indianenstam dat leeft in het nabijgelegen reservaat. Cree is er al snel van overtuigd dat Tommy, de zieke leerling, bezeten is. Tijdens haar onderzoek leert ze veel van de gewoonten van Narjavo indianen en stuit ze op geheimen die wel eens de reden kunnen zijn van de aanwezigheid van de onbekende entiteit. Een nieuwe, gevaarlijke uitdaging voor Cree omdat ze door haar gave een eenvoudige prooi is voor kwaadaardige geesten.
Daniel Hecht heeft met Het land van de echos wederom een verhaal geschreven waarin het bovennatuurlijke een zeer belangrijke rol speelt. Ondanks het thema bezetenheid en exorcisme lukt het hem op het randje van geloofwaardigheid te balanceren, zonder echt door te slaan naar een horrorverhaal. De gedegen research van Hecht, die duidelijk tijd en energie heeft gestoken in het doorgronden van gewoonten van de Narajavo indianenstam en de ongrijpbare menselijke psyche, zorgen voor een soms bijna documentaireachtige aanpak. Helaas komt juist dit weer niet de snelheid van het verhaal ten goede.
Hecht weet mij niet echt te overtuigen met dit tweede deel in de serie. Het verhaal is te langdradig, doorspekt met karikaturen, weinig verrassend en wordt slechts bij vlagen echt spannend. Jammer. Het land van de echos is niet het vervolg geworden waar ik op had gehoopt. Cree Black is daarentegen interessant genoeg om op te blijven vertrouwen voor een volgend deel.
1
Reageer op deze recensie