Hebban recensie
Moordend tempo
Levend bewijs is alweer de derde thriller van journaliste Annet de Jong. Ze timmert hard aan de weg een goede naam te worden in de wereld van het spannende boek. Haar debuutthriller, Vuurkoraal, wordt binnenkort verfilmd en de goedkope editie ervan belandde onlangs op een mooie plek in de Bestseller 60.
In Levend bewijs trekt Annet de Jong alle registers open om de zoektocht van de gefrustreerde hoofdpersoon Julius Visser naar zijn biologische ouders gestalte te geven. Op zijn achttiende verjaardag - met een kamer vol bezoek - besluit hij in een vooropgezet plan de confrontatie met zijn ouders aan te gaan. De avond lijkt uit te lopen op een fiasco totdat Julius, alleen achtergebleven, het cadeau van zijn oma nader bestudeert. In de doos vol herinneringen aan vroeger ontdekt Julius correspondentie van zijn "ouders" met het Medisch Centrum Babywens van de zelfvoldane gynaecoloog Eduard Mansholt. Geholpen door zijn tien jaar oudere nicht Aaf, bijt Julius zich vast in het eerste concrete spoor in de zaak. Hun onderzoek leidt tot een reeks van (on)gelukkige gebeurtenissen die de waarheid stapje voor stapje dichterbij brengt. Maar of dit de waarheid is waar Julius nou echt op zit te wachten?
Annet de Jong heeft het verhaal met vaart geconstrueerd. Hoewel het chronologisch soms een beetje uit balans lijkt te zijn, loodst ze de lezer toch vrij behendig door het verhaal heen. Hierbij neemt ze het niet al te nauw met de geloofwaardigheid, en strooit ze rijkelijk met toevalligheden, maar dat heeft weinig invloed op het leesplezier. Want het verhaal is lekker, en ook veel breder dan je aanvankelijk zou vermoeden. De Jong heeft, dat moet gezegd, een erg goede pen en een prettige "stem".
Storend vond ik de plotselinge wisseling van perspectief waardoor je als lezer twee keer dezelfde scène beleeft, vanuit verschillende personages. Even dacht ik dat de uitgever vergeten was een reeds herschreven hoofdstuk weg te laten, maar terugbladerend lijkt het toch bedoeling geweest te zijn. Maar na deze kleine hick-up raast het verhaal weer in sneltreinvaart verder richting een even bizarre als verrassende ontknoping. De gebeurtenissen volgen elkaar in een moordend tempo op en De Jong moet, zo lijkt het, alle zeilen bijzetten om binnen het aantal vastgestelde pagina's tot een mooi afgerond einde te komen. Wonder boven wonder slaagt ze erin om alle verhaallijntjes naar elkaar toe te brengen en laat ze de lezer voldaan achter met een herinnering aan een zeer vermakelijke en goed geschreven misdaadroman.
In Levend bewijs trekt Annet de Jong alle registers open om de zoektocht van de gefrustreerde hoofdpersoon Julius Visser naar zijn biologische ouders gestalte te geven. Op zijn achttiende verjaardag - met een kamer vol bezoek - besluit hij in een vooropgezet plan de confrontatie met zijn ouders aan te gaan. De avond lijkt uit te lopen op een fiasco totdat Julius, alleen achtergebleven, het cadeau van zijn oma nader bestudeert. In de doos vol herinneringen aan vroeger ontdekt Julius correspondentie van zijn "ouders" met het Medisch Centrum Babywens van de zelfvoldane gynaecoloog Eduard Mansholt. Geholpen door zijn tien jaar oudere nicht Aaf, bijt Julius zich vast in het eerste concrete spoor in de zaak. Hun onderzoek leidt tot een reeks van (on)gelukkige gebeurtenissen die de waarheid stapje voor stapje dichterbij brengt. Maar of dit de waarheid is waar Julius nou echt op zit te wachten?
Annet de Jong heeft het verhaal met vaart geconstrueerd. Hoewel het chronologisch soms een beetje uit balans lijkt te zijn, loodst ze de lezer toch vrij behendig door het verhaal heen. Hierbij neemt ze het niet al te nauw met de geloofwaardigheid, en strooit ze rijkelijk met toevalligheden, maar dat heeft weinig invloed op het leesplezier. Want het verhaal is lekker, en ook veel breder dan je aanvankelijk zou vermoeden. De Jong heeft, dat moet gezegd, een erg goede pen en een prettige "stem".
Storend vond ik de plotselinge wisseling van perspectief waardoor je als lezer twee keer dezelfde scène beleeft, vanuit verschillende personages. Even dacht ik dat de uitgever vergeten was een reeds herschreven hoofdstuk weg te laten, maar terugbladerend lijkt het toch bedoeling geweest te zijn. Maar na deze kleine hick-up raast het verhaal weer in sneltreinvaart verder richting een even bizarre als verrassende ontknoping. De gebeurtenissen volgen elkaar in een moordend tempo op en De Jong moet, zo lijkt het, alle zeilen bijzetten om binnen het aantal vastgestelde pagina's tot een mooi afgerond einde te komen. Wonder boven wonder slaagt ze erin om alle verhaallijntjes naar elkaar toe te brengen en laat ze de lezer voldaan achter met een herinnering aan een zeer vermakelijke en goed geschreven misdaadroman.
2
Reageer op deze recensie