Hebban recensie
Boeiend en gedurfd
Mathilde is de titel van de nieuwste factie-roman van meervoudig Gouden Strop winnaar Tomas Ross. Ross, Neerlands meester in complottheoriën, heeft zich voor dit boek volledig verdiept in 'de zaak Mathilde Willink', de opvallende vrouw van schilder Carel Willink. Evenals in zijn voorganger De zesde mei, trekt Ross alle registers open en vermengt feitelijkheden naadloos met zijn creatieve bedenksels. Ross kan dit als geen ander!
Mathilde is boeiend om te lezen, ook als je - net als ik - nooit iets hebt meegekregen van deze opmerkelijke vrouw en roerige tijd in de zeventiger jaren. Ik was net 3 jaar toen Mathilde Willink definitief van het toneel verdween middels een pistoolschot door het hoofd. Tomas Ross brengt de roerige jaren 70 tot leven, en maakt op een indrukwekkende wijze duidelijk dat er een luchtje zit aan de zelfmoord van deze kleurrijke vrouw. Zoals altijd durft Ross ook weer de nodige bekende Nederlanders bij de naam te noemen. In tegenstelling tot De zesde mei, zijn verhaal over de moord op Pim Fortuyn, bewijst de auteur dat hij wel degelijk een goede schrijfstijl beheerst, maar dat schreef hij dan (volgens eigen zeggen) in een week of zes. Tomas Ross hoort wat mij betreft (nog steeds) bij de top van de het Nederlandse misdaadschrijversgilde.
Mathilde is boeiend om te lezen, ook als je - net als ik - nooit iets hebt meegekregen van deze opmerkelijke vrouw en roerige tijd in de zeventiger jaren. Ik was net 3 jaar toen Mathilde Willink definitief van het toneel verdween middels een pistoolschot door het hoofd. Tomas Ross brengt de roerige jaren 70 tot leven, en maakt op een indrukwekkende wijze duidelijk dat er een luchtje zit aan de zelfmoord van deze kleurrijke vrouw. Zoals altijd durft Ross ook weer de nodige bekende Nederlanders bij de naam te noemen. In tegenstelling tot De zesde mei, zijn verhaal over de moord op Pim Fortuyn, bewijst de auteur dat hij wel degelijk een goede schrijfstijl beheerst, maar dat schreef hij dan (volgens eigen zeggen) in een week of zes. Tomas Ross hoort wat mij betreft (nog steeds) bij de top van de het Nederlandse misdaadschrijversgilde.
1
Reageer op deze recensie