Nergens echt spannend

Er bestaan boeken die zich niet eenvoudig in een hokje laten stoppen. Er zijn ook boeken waarbij het onmogelijk is ze in een hokje te plaatsen. Er zijn ook auteurs die hun werk liever niet in een hokje gezet zien worden, ondanks het waarschijnlijke aandringen van hun uitgevers die er het liefst wel een duidelijk stempel op willen plakken.

Gerwin van der Werf, in het dagelijks leven muziekdocent, is zo'’n auteur. Zijn nieuwste boek, Wild, is zo'’n boek. En als ik de recensies over Gewapende man juist interpreteer, past ook zijn debuutroman in dezelfde categorie van niet te categoriseren boeken. Waar Gewapende man nog wel het label “roman” heeft meegekregen op de cover, daar gaat Wild labelloos door het leven. Toch ontvingen we op de redactie een exemplaar van het boek. De cover oogt zowel roman als (literaire) thriller, daar kunnen we dus alle kanten mee op. De titel en in elk geval de flaptekst beloven een spannend verhaal.

In Wild gaat het om de twaalfjarige Simon de Ridder. Hij woont bij zijn opa en oma in een klein dorpje aan de rand van het bos. Het is eigenlijk al vanaf de eerste minuut duidelijk: er is wat mis met die jongen. Gerwin van der Werf heeft dan ook niet veel pagina'’s nodig om hem vanuit een verschrikkelijk trieste setting in een moeilijk parket te laten belanden. Het nieuwe luchtdrukpistool van opa is precies dat wat Simon nodig heeft om volledig af te glijden naar dat bedenkelijke niveau. Als zijn “vriend” Kris hem met het pistool ziet, loopt het volledig uit de hand. Kris blijft met een hoofdwond achter. Opgejaagd door vooral zijn eigen demonen, belandt Simon met konijn (genaamd Ezechiël) en wapen in het nabijgelegen bos. Hier bedenkt hij zijn overlevingsstrategie, wordt en passant verliefd op de oversekste, mollige dochter van de boswachter en loopt letterlijk een militair tegen het lijf, een ontmoeting die hem naast nog een probleem ook een nieuwe kijk geeft op de mogelijkheden die hij heeft.

Dit klinkt allemaal vrij warrig en niet echt constructief, maar ik kan er helaas niet meer van maken. Wild ontbeert namelijk een plot, is nergens echt spannend en is vooral een bonte verzameling irritante personages met een of meer steekjes los. Ook stilistisch is dit boek geen hoogvlieger. "“Verblind door de zon, die nu aan de andere kant van de open plek stond te branden, stak hij zijn armen uit als wilde hij door al dat licht heen naar de overkant zwemmen."” Het is helaas slechts een willekeurig gekozen voorbeeld. Een van velen.
Wild is geen thriller, dat moge inmiddels duidelijk zijn. De beoordeling van Wild als literaire roman laat ik heel graag aan anderen over.