Lezersrecensie
Puur, ongepolijst en zoekend
Als veellezer van diverse genres moet ik toegeven bar weinig poëzie te lezen. Zo nu en dan een vluchtige poging gewaagd, maar vaak won mijn ongeduld het van het gedicht en sloeg ik het boek weer dicht zonder begrepen te hebben wat er nu eigenlijk stond.
Zo gaat het vaak bij poëzie, het krijgt niet de aandacht die het verdient. Tot ik stuitte op het mooie boek Met inkt en veren, toen werd ik geraakt. Nog niet zo zeer door de poëzie, nee wat mij trok, was de prachtige vormgeving en de fabelachtig mooie vogelillustraties in het boek. Ik besloot weer een poging te wagen.
Bas Geeraerts bleek de maker van zowel de gedichten als de vogelillustraties in dit boek. De illustraties zijn stuk voor stuk juweeltjes om te zien en nodigen uit om de teksten die erbij vermeld staan, te lezen. Bas Geeraerts was stadsdichter van Veghel. Een dichter die zich vooral op Twitter weet te onderscheiden van de massa. Daar ontdekte ik nog meer mooie illustraties van zijn hand, maar dat terzijde.
Merel Moore schreef voor het boek een liefdevol voorwoord. Daarin noemt ze de gedichten van Bas puur, ongepolijst en zoekend. Ik sluit me graag bij deze woorden aan, beter kan ik het niet omschrijven. Zijn gedichten bevatten geen onnodig moeilijke woorden, stralen eenvoud uit, hebben haast iets nietigs, waardoor ze juist allesbehalve klein en onbelangrijk aanvoelen. Heel subtiel lijkt hij je te willen wijzen op de dingen die er niet toe lijken te doen, maar zo belangrijk zijn. Of ik daarmee al de gedichten heb begrepen? Waarschijnlijk niet, maar ik ben goed op weg. Hij weet me in elk geval te raken. Bas Geeraerts lijkt een sterke band te hebben met vogels, bekommert zich om de natuur en weet dit mooi te verwoorden.
Er zit niet voor niets een prachtig leeslint in het boek. Dit boek laat zich niet vluchtig lezen, maar mag keer op keer opnieuw geopend worden om telkens weer een gedicht (na) te lezen en een tijdje op je in te laten werken. Er is geen haast bij! Dit prachtig vormgegeven boek hoort thuis op ieder nachtkastje. Een mooi boek voor de echte liefhebbers van poëzie, welwillende beginners en vogelaars.
Zo gaat het vaak bij poëzie, het krijgt niet de aandacht die het verdient. Tot ik stuitte op het mooie boek Met inkt en veren, toen werd ik geraakt. Nog niet zo zeer door de poëzie, nee wat mij trok, was de prachtige vormgeving en de fabelachtig mooie vogelillustraties in het boek. Ik besloot weer een poging te wagen.
Bas Geeraerts bleek de maker van zowel de gedichten als de vogelillustraties in dit boek. De illustraties zijn stuk voor stuk juweeltjes om te zien en nodigen uit om de teksten die erbij vermeld staan, te lezen. Bas Geeraerts was stadsdichter van Veghel. Een dichter die zich vooral op Twitter weet te onderscheiden van de massa. Daar ontdekte ik nog meer mooie illustraties van zijn hand, maar dat terzijde.
Merel Moore schreef voor het boek een liefdevol voorwoord. Daarin noemt ze de gedichten van Bas puur, ongepolijst en zoekend. Ik sluit me graag bij deze woorden aan, beter kan ik het niet omschrijven. Zijn gedichten bevatten geen onnodig moeilijke woorden, stralen eenvoud uit, hebben haast iets nietigs, waardoor ze juist allesbehalve klein en onbelangrijk aanvoelen. Heel subtiel lijkt hij je te willen wijzen op de dingen die er niet toe lijken te doen, maar zo belangrijk zijn. Of ik daarmee al de gedichten heb begrepen? Waarschijnlijk niet, maar ik ben goed op weg. Hij weet me in elk geval te raken. Bas Geeraerts lijkt een sterke band te hebben met vogels, bekommert zich om de natuur en weet dit mooi te verwoorden.
Er zit niet voor niets een prachtig leeslint in het boek. Dit boek laat zich niet vluchtig lezen, maar mag keer op keer opnieuw geopend worden om telkens weer een gedicht (na) te lezen en een tijdje op je in te laten werken. Er is geen haast bij! Dit prachtig vormgegeven boek hoort thuis op ieder nachtkastje. Een mooi boek voor de echte liefhebbers van poëzie, welwillende beginners en vogelaars.
1
Reageer op deze recensie