Het Beest brengt moeder en dochter bij elkaar

In Het boek van Polly van Kathy Hepinstal beschrijft de hoofdpersoon Willow het leven van en met haar niet bepaald conventionele moeder Polly. Vlak na het overlijden van haar echtgenoot, ontdekt de bijna 60-jarige Polly Havens dat ze zwanger is. Dochter Willow wordt geboren en groeit op alleen met haar oudere en excentrieke moeder. Haar broer en zus zijn het huis al uit en de verdere familie woont ver weg.

Willow is 10 als het verhaal begint en ze is als de dood dat haar moeder zal sterven en haar alleen zal achterlaten. In het begin van het verhaal is er nog weinig aanleiding om daar bang voor te zijn maar op een bepaald moment wordt bij Polly kanker geconstateerd (“het Beest”) en moeten zij daar beiden mee leren omgaan. Polly is een norse kettingrookster, die voortdurend ruzie heeft met de buren, aan de lopende band margarita ’s drinkt en de eekhoorns uit haar tuin schiet met een windbuks. Over het leven dat zij geleid heeft voordat Willow ter wereld kwam, wil zij niets kwijt.

Willow wil de mysteries die haar moeder omgeven dolgraag ontrafelen en gaat op zoek naar brieven en getuigenissen van mensen die haar moeder vroeger gekend hebben.

Deze roman speelt zich af in het zuiden van de Verenigde Staten en hoewel de Nederlandse lezer misschien niet alle finesses van de “zuidelijke charme” op waarde kan schatten, voel je wel de charme van de omgeving, van het landschap en de manier waarop de mensen met elkaar omgaan. Het verhaal krijgt het karakter van een road-movie als Polly met Willow teruggaat naar haar vroegere woonplaats Bethel om een gebedsgenezer te ontmoeten. Ze worden vergezeld door Phoenix, een oude vriend van de broer van Willow, een wat wereldvreemde knaap die een zwak heeft voor Polly. Op weg daar naartoe komen ze in contact met rednecks, gaan ze raften op een vlot over de rivier (waarbij ze overvallen worden), komen ze oude vrienden tegen en kan Polly in het reine komen met haar verleden. Het zijn karakters waar je van gaat houden.

De onvoorwaardelijke manier waarop Willow in haar moeder blijft geloven en haar probeert te helpen, haar hang naar avontuur en haar ervaringen met haar eerste prille liefde, zijn universeel voor alle jongeren, waar ook ter wereld. Het is een coming-of-ageroman, vol humor maar ook verdriet. Dat het perspectief bij een 10-jarig meisje ligt, heeft ook nadelen. Zoals alle kinderen bepaalde eigenaardigheden van hun ouders accepteren als normaal gedrag, doet ook Willow dit, waar je als lezer soms wel iets meer wilt weten over de beweegredenen van Polly. De acties worden beschreven, de avonturen verteld, maar wat gaat er in Polly om? Hoe ervaart zij haar ziekte en de reis naar haar geboortestad? Je leidt het af uit de dingen die ze doet en minder uit wat er gezegd wordt.

“Ik ben Willow en ik heb een verhaal. Dit is mijn verhaal en het is perfecter dan perfecter dan perfect” luidt de laatste zin van dit boek. Perfect is het verhaal misschien niet, maar zeker het lezen waard!