Lezersrecensie
Liefdevol geschreven
Toen Jolanda Tijmstra me benaderde om haar boek ' Basta! Er is écht alleen maar liefde' te recenseren, had ik direct het gevoel dat dit wel eens een heel bijzonder boek zou kunnen zijn. En dat klopte!
Dit boek is een autobiografie over de pijnlijke relatie met haar moeder. Als haar moeder ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, neemt Jolanda contact met haar op. Jolanda worstelt nog altijd met de gevolgen van seksueel misbruik door haar stiefvader en de rol die haar moeder hierin speelde. Tijdens de laatste maanden van haar moeders leven kunnen ze eindelijk het gesprek met elkaar aangaan. In dit boek vertelt Jolanda dat het nooit te laat is om te helen en te vergeven.
De cover is simpel maar heel passend. Het heeft goudglanzende lijm, zoals de Japanse Kintsugi, het herstellen van iets wat gebroken is.
Het verhaal begint bij het moment waarop Jolanda contact opneemt met haar moeder en ze ongeneeslijk ziek blijkt te zijn. Ze gaat op bezoek en blijft vrijwel meteen als blijkt dat haar moeder in het stervensproces beland is. Door het contact en het bezoek aan het huis waar ze ooit gewoond heeft. laaien alle emoties en herinneren weer op. Toch blijkt de behoefte aan erkenning en liefde sterker. Jolanda wisselt het verhaal af met herinneringen uit haar jeugd, die soms behoorlijk schokkend zijn. Elk hoofdstuk eindigt met een foto van een van haar werken, want Jolanda is ook beeldend kunstenaar. Je ziet hoeveel de kunstwerken vertellen over de worstelingen die Jolanda meegemaakt heeft.
Wat heb ik een respect voor de openheid van Jolanda. Het zal vast niet meevallen om dit allemaal op te schrijven en naar buiten te brengen. Ondanks alles wat ze heeft meegemaakt, is Jolanda toch uiteindelijk in staat om te kunnen vergeven, het gesprek aan te gaan en te breken met alle pijn binnen haar familie. Want Jolanda is niet de enige die last heeft gehad van de trauma's uit haar jeugd. Ook haar zussen worstelen nog altijd met de gevolgen. Het contact opnemen met haar moeder was een flinke stap maar bleek een kadootje. Anders hadden ze nooit zo bij elkaar kunnen komen.
Jolanda vertelt haar eerlijke verhaal met respect, beschouwend en zonder verwijten. Ondanks de schokkende scènes is haar boodschap vooral hoopvol en positief, en zo eindigt het ook.
Een klein verhaal met grootse inpact en met liefde geschreven. Laat dit verhaal een inspiratiebron zijn voor andere vrouwen met een moeilijke relatie met hun moeder!
Dit boek is een autobiografie over de pijnlijke relatie met haar moeder. Als haar moeder ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, neemt Jolanda contact met haar op. Jolanda worstelt nog altijd met de gevolgen van seksueel misbruik door haar stiefvader en de rol die haar moeder hierin speelde. Tijdens de laatste maanden van haar moeders leven kunnen ze eindelijk het gesprek met elkaar aangaan. In dit boek vertelt Jolanda dat het nooit te laat is om te helen en te vergeven.
De cover is simpel maar heel passend. Het heeft goudglanzende lijm, zoals de Japanse Kintsugi, het herstellen van iets wat gebroken is.
Het verhaal begint bij het moment waarop Jolanda contact opneemt met haar moeder en ze ongeneeslijk ziek blijkt te zijn. Ze gaat op bezoek en blijft vrijwel meteen als blijkt dat haar moeder in het stervensproces beland is. Door het contact en het bezoek aan het huis waar ze ooit gewoond heeft. laaien alle emoties en herinneren weer op. Toch blijkt de behoefte aan erkenning en liefde sterker. Jolanda wisselt het verhaal af met herinneringen uit haar jeugd, die soms behoorlijk schokkend zijn. Elk hoofdstuk eindigt met een foto van een van haar werken, want Jolanda is ook beeldend kunstenaar. Je ziet hoeveel de kunstwerken vertellen over de worstelingen die Jolanda meegemaakt heeft.
Wat heb ik een respect voor de openheid van Jolanda. Het zal vast niet meevallen om dit allemaal op te schrijven en naar buiten te brengen. Ondanks alles wat ze heeft meegemaakt, is Jolanda toch uiteindelijk in staat om te kunnen vergeven, het gesprek aan te gaan en te breken met alle pijn binnen haar familie. Want Jolanda is niet de enige die last heeft gehad van de trauma's uit haar jeugd. Ook haar zussen worstelen nog altijd met de gevolgen. Het contact opnemen met haar moeder was een flinke stap maar bleek een kadootje. Anders hadden ze nooit zo bij elkaar kunnen komen.
Jolanda vertelt haar eerlijke verhaal met respect, beschouwend en zonder verwijten. Ondanks de schokkende scènes is haar boodschap vooral hoopvol en positief, en zo eindigt het ook.
Een klein verhaal met grootse inpact en met liefde geschreven. Laat dit verhaal een inspiratiebron zijn voor andere vrouwen met een moeilijke relatie met hun moeder!
1
Reageer op deze recensie