Mooi neergezet beeld van een harde tijd

De vroedvrouw van de Groenburgwal is een historische roman. Het speelt zich af in het Amsterdam van de 17e eeuw. Eefje is bijna klaar met haar opleiding tot vroedvrouw, maar om examen te kunnen doen moet je getrouwd of weduwe zijn. Eefje is dat allebei niet. Vanwege geldproblemen belandt ze ook nog in een hoerhuis. Ze maakt kennis met Bebe, een voormalig tot slaaf gemaakte vrouw, die veel weet van bevallingen en kruiden. Eefje gaat bij haar in de leer, maar moet haar weg vinden tussen klanten, liefde en haar wens om examen te mogen doen.

Van uitgeverij Mozaïek mocht ik een recensie exemplaar.

Auteur Jeanine de Vries ken ik nog niet. Ze schreef eerder haar historische roman Het Rupsenhuis. Ook voor dit verhaal heeft ze uitvoerig research gedaan, dat blijkt ook uit de historische verantwoording achterin het boek. Sommige personages hebben ook echt bestaan, de auteur probeert zo trouw mogelijk te zijn aan de setting en de tijd. Ze gebruikt woorden van toen en ze beschrijft uitvoering het leven zoals het toen ging. Ze gebruikt korte en eemvoudige zinnen, valt soms in herhaling ('het zweet prikt in haar oksel' las ik een paar keer). Het leest daarom wat minder soepel dan ik hoopte. Het verhaal laat op een rauwe manier zien hoe hard het leven toen was, voor vrouwen en zeker vrouwen van een lagere klasse. Dat grijpt me wel aan.

De Vries vertelt het verhaal vanuit de derde persoon, wat soms maakt dat je net wat verdieping van de personages mist. Zo is hoofdpersonage Eefje in mijn ogen niet zo sympathiek, ze is hard en op tijden ook egoistisch, maar dat komt waarschijnlijk ook door de hardheid van het leven toen. Wel beleef je haar struggle en strijdvaardigheid mee om op te komen voor zichzelf en de rechten van de vrouw.

Eefje's verhaal is rauw, donker, hard en zo veel mogelijk trouw gebleven aan de tijd waar het zich afspeelde. Het is knap hoe De Vries dit zo realistisch mogelijk beschrijft, en mede door de goede storyline, is het zeker de moeite waard om te lezen.