Heerlijke lente novelle

Simoné Steenkamp schreef eerder het zomerse, sfeervolle Italië voor één, waar ik erg van genoten had. Van de Verhalenfabriek kreeg ik een recensie exemplaar van haar vrolijke, nieuwe lenteverhaal.

Pleun gaat tijdelijk voor de pluktuin van haar tante zorgen, zodat haar tante lekker met vakantie kan. Ze heeft geen groene vingers, maar sinds de breuk met Thijs moet ze toch iets gaan ondernemen. Ze houdt van de rust en de mensen om haar heen, en mengt zich met de dorpsbewoners. Maar zijn die wel goed gezind? Na een paar rare voorvallen lijkt het wel of de pluktuin met opzet wordt vernield...

Heel veel tulpen, bloemen, een pluktuin, dorpse gezelligheid en er komen zelfs nog wat pompoenen in voor: je snapt vast dat ik hoge verwachtingen had van deze vrolijke feelgood.

En aan die verwachtingen werd zeker voldaan! Pleun is een lief personage die zichzelf is kwijtgeraakt en op zoek gaat naar wat ze nu eigenlijk ooit leuk vond. Geen cocktails en nette kleding meer, maar bier, een comfortabele tuinbroek en ze pakt ook het schilderen op, waar ze ooit van genoot. Ook in dit verhaal zit een boodschap: trouw blijven aan jezelf. Het is heerlijk om te zien dat Pleun steeds meer zichzelf wordt.

De pluktuin met de tulpen zie je zo voor je, en is een heerlijke setting voor een lente-achtig tussendoortje. De voorvallen in de pluktuin zijn niet heel groots aanwezig, wat mij betreft had er wel iets meer spanning in gemogen, het blijft een te beetje zoet en een tikkeltje voorspelbaar. Maar Pluk de Dag is een vrolijk, positief en lief tussendoortje, vooral heerlijk om buiten te lezen in het lentezonnetje!