Lezersrecensie
Genoten van deze prachtige historische roman
Van The house of Books mocht ik een recensie exemplaar van Vos van Elle van Rijn. Vos is het eerste deel van de 3-delige serie Het laatste weeshuis, naar het idee van van Rijn. Deel 2 , Zwaan, komt binnenkort uit en is geschreven door Lotta Magnusson. Deel 3, Kolibrie, zal volgend jaar uitkomen en zal door Jacqueline Rogers geschreven zijn.
Flaptekst;
1961. Isabel is zeventien jaar oud en groeide op in een weeshuis. Nog één jaar en dan wil ze viool gaan studeren aan het conservatorium in Parijs, samen met haar beste vriendin in het weeshuis: Victoria. Nog één jaar en dan kan het echte leven beginnen. Tenminste, als ze zich niet te veel laat afleiden door haar eerste grote liefde...
Maurits, geestelijk vader van het weeshuis, probeert ondertussen Nobilitas, de nobele orde die het weeshuis altijd heeft gefinancierd, te overtuigen om de ambitieuze toekomstplannen van de kinderen te ondersteunen. Maar Nobilitas blijkt andere plannen te hebben voor de kinderen. Gaandeweg ontdekt Maurits de verborgen agenda van de orde en probeert hij de kinderen hiervoor te behoeden. Maar of dat lukt?
Ik heb Vos in één weekend uitgelezen. Vos is spannend, mysterieus en zit vol geheimen. Het kent verschillende wendingen waardoor het spannend blijft en het verhaal heeft een prachtig einde (dus je kunt het boek ook zeker los lezen).
Elk personage is prachtig neergezet en je kunt merken dat hierin de nodige energie en liefde is gestoken. Isabel, de hoofdpersonage, is een verstandig, verantwoordelijk meisje wat een schril contrast vormt met haar beste vriendin Victoria, de losbandige en exentrieke vriendin. Het doet me een beetje aan Mijn Geniale Vriendin denken.
De dialogen en gedachten zijn mooi omschreven. Elk hoofstuk is vanuit Isabel (met haar verstandige en puberachtige gedachten) en Maurits ( geestelijk vader van het weeshuis met zijn geheimen, dubbele agenda en groot verantwoordelijkheidsgevoel). Dat maakt dat het heel afwisselend leest en je hierdoor er gemakkelijk doorheen vliegt.
Ik heb enorm genoten van deze historische roman met diepere laag waarin het grote thema je eigen identiteit is. Ik ben benieuwd naar de andere delen en ander werk van van Rijn, want ze heeft een heel fijne en toegankelijke schrijfstijl. Dikke aanrader!
Flaptekst;
1961. Isabel is zeventien jaar oud en groeide op in een weeshuis. Nog één jaar en dan wil ze viool gaan studeren aan het conservatorium in Parijs, samen met haar beste vriendin in het weeshuis: Victoria. Nog één jaar en dan kan het echte leven beginnen. Tenminste, als ze zich niet te veel laat afleiden door haar eerste grote liefde...
Maurits, geestelijk vader van het weeshuis, probeert ondertussen Nobilitas, de nobele orde die het weeshuis altijd heeft gefinancierd, te overtuigen om de ambitieuze toekomstplannen van de kinderen te ondersteunen. Maar Nobilitas blijkt andere plannen te hebben voor de kinderen. Gaandeweg ontdekt Maurits de verborgen agenda van de orde en probeert hij de kinderen hiervoor te behoeden. Maar of dat lukt?
Ik heb Vos in één weekend uitgelezen. Vos is spannend, mysterieus en zit vol geheimen. Het kent verschillende wendingen waardoor het spannend blijft en het verhaal heeft een prachtig einde (dus je kunt het boek ook zeker los lezen).
Elk personage is prachtig neergezet en je kunt merken dat hierin de nodige energie en liefde is gestoken. Isabel, de hoofdpersonage, is een verstandig, verantwoordelijk meisje wat een schril contrast vormt met haar beste vriendin Victoria, de losbandige en exentrieke vriendin. Het doet me een beetje aan Mijn Geniale Vriendin denken.
De dialogen en gedachten zijn mooi omschreven. Elk hoofstuk is vanuit Isabel (met haar verstandige en puberachtige gedachten) en Maurits ( geestelijk vader van het weeshuis met zijn geheimen, dubbele agenda en groot verantwoordelijkheidsgevoel). Dat maakt dat het heel afwisselend leest en je hierdoor er gemakkelijk doorheen vliegt.
Ik heb enorm genoten van deze historische roman met diepere laag waarin het grote thema je eigen identiteit is. Ik ben benieuwd naar de andere delen en ander werk van van Rijn, want ze heeft een heel fijne en toegankelijke schrijfstijl. Dikke aanrader!
1
Reageer op deze recensie