Anders dan ik er van verwacht had

Wat was ik nieuwsgierig naar dit boek! Ik werk zelf in de jeugdhulpverlening en weet dat het niet altijd makkelijk is, zeker niet in een gesloten setting. Ik was blij dat ik van Harper Collins een recensie exemplaar mocht, want tips en adviezen zijn altijd welkom!

Flaptekst:

David Steenmeijer, psychiatrisch hulpverlener, geeft in Welkom in de gesloten zorg een unieke en openhartige kijk in de wereld van de gesloten inrichting.
Welkom in de gesloten zorg is een openhartig boek vol ontroerende ontmoetingen met cliënten, maar legt ook de vinger op de zere plek: er is een hoop mis. David en Mich geven een rondleiding achter de hekken, zijn eerlijk over misstanden en wanprestaties en pleiten voor een nieuwe aanpak in de wereld van de gesloten zorg.

Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik van dit boek vind. Het was anders dan dat ik me had voorgesteld, of wat de flaptekst suggereert. Het gaat vooral over Mitch, de hulpverlener die auteur Steenmeijer volgt. Tot de helft van het boek gaat het over hem, zijn verhaal, loopbaan en niet makkelijke jeugd. Dit stuk was mooi en ontroerend. Mitch is direct, goudeerlijk en werkt met het hart op de goede plaats. Wat nu precies maakt dat hij het zo goed met de cliënten kan vinden, weet ik nog niet. Aanwezig zijn, is een belangrijk punt. Duidelijk en direct zijn. Misschien communiceren op dezelfde lijn. Hij legt de vinger op de zere plek in de gesloten hulpverlening, en dat is zeer terecht.

Steenmeijer's schrijfstijl is enerzijds populair (wanneer hij Mitch citeert) maar ook literair (met wat moeilijke woorden er doorheen).
Soms een beetje denigrerend, bijv dat ZZP'ers overwegend jongens zijn die zo snel mogelijk geld bij elkaar willen harken. Of dat er in deze kringen een boel mensen zijn die alleen een salaris willen hebben. Dat is toch weer een beetje kort door de bocht. Het boek leest alsof je in de kroeg zit met de auteur en Mitch, en daar moet je van houden.

Het verhaal is rauw en eerlijk. Fijn dat de auteur de mens achter de ' moeilijke jongere' ziet en benoemt. Heb ik veel aan de adviezen gehad? Niet echt, nee. Maar het verhaal van Mitch leest wel heel fijn, en wat goed dat de gesloten zorg nu eens de nodige aandacht krijgt!