Lezersrecensie
Gesluierde jaren.
07 februari 2024
Ik las het boek Gesluierde jaren van Shohreh Feshtali.
Het is het verhaal van Shohreh zelf en van de mensen om haar heen. Het boek begint met Shohreh in Nederland waar ze terugdenkt aan haar leven in Iran.
Het is moeilijk voor te stellen dat een westers georiënteerd land onder een nieuwe regering plotseling een streng fundamentalistische staat wordt.
De regels dienen streng nageleefd te worden op straffe van zweepslagen, verminkingen en zelfs de doodstraf.
Jongens mogen zich vanaf hun achtste jaar aanmelden voor het leger en hebben daar geen toestemming van ouders voor nodig. Iran is in oorlog met Irak.
Het is begin jaren tachtig.
Shohreh is samen met haar familie verhuisd naar een streek in Iran waar de mensen streng godsdienstig zijn. Ze is een jong meisje en opstandig. Ze wil dit leven niet. Ze wil naar muziek luisteren. Jongens ontmoeten. Vrij zijn in haar doen en laten. Op haar nieuwe school heeft ze een paar vriendinnen die hier hetzelfde over denken. Via één van hen komt ze in contact met de knappe Tiam. Deze verboden relatie wordt serieus en ze maken plannen om uit Iran te ontsnappen. Zoals ook op de flaptekst is vermeld is haar verhaal de bloedstollende getuigenis van de strijd die zij en anderen voerden om tóch nog enige vrijheid te bereiken.
Omdat je weet dat dit echt is gebeurd maakt het verhaal van het leven van Shohreh in Iran erg veel indruk. Ook haar leven in Nederland is niet over rozen gegaan.
Ik heb dit boek geboeid en vaak met ongeloof gelezen. De schrijfstijl is filmisch. Je ziet de gebeurtenissen voor je voorzover je het je voor kan stellen. Aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in andere culturen.
Het is het verhaal van Shohreh zelf en van de mensen om haar heen. Het boek begint met Shohreh in Nederland waar ze terugdenkt aan haar leven in Iran.
Het is moeilijk voor te stellen dat een westers georiënteerd land onder een nieuwe regering plotseling een streng fundamentalistische staat wordt.
De regels dienen streng nageleefd te worden op straffe van zweepslagen, verminkingen en zelfs de doodstraf.
Jongens mogen zich vanaf hun achtste jaar aanmelden voor het leger en hebben daar geen toestemming van ouders voor nodig. Iran is in oorlog met Irak.
Het is begin jaren tachtig.
Shohreh is samen met haar familie verhuisd naar een streek in Iran waar de mensen streng godsdienstig zijn. Ze is een jong meisje en opstandig. Ze wil dit leven niet. Ze wil naar muziek luisteren. Jongens ontmoeten. Vrij zijn in haar doen en laten. Op haar nieuwe school heeft ze een paar vriendinnen die hier hetzelfde over denken. Via één van hen komt ze in contact met de knappe Tiam. Deze verboden relatie wordt serieus en ze maken plannen om uit Iran te ontsnappen. Zoals ook op de flaptekst is vermeld is haar verhaal de bloedstollende getuigenis van de strijd die zij en anderen voerden om tóch nog enige vrijheid te bereiken.
Omdat je weet dat dit echt is gebeurd maakt het verhaal van het leven van Shohreh in Iran erg veel indruk. Ook haar leven in Nederland is niet over rozen gegaan.
Ik heb dit boek geboeid en vaak met ongeloof gelezen. De schrijfstijl is filmisch. Je ziet de gebeurtenissen voor je voorzover je het je voor kan stellen. Aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in andere culturen.
1
Reageer op deze recensie