Saudades - Portugal per trein . Portugal zoals het wordt gezien door de ogen van liefhebbers.

Nog niet zo heel lang geleden kwam het boek ‘Op reis door de Algarve met Arthur van Amerongen’ uit. Een leuk boek, waar je precies datgene uit kan halen wat je het beste bevalt: Een bevestiging van de reden waarom je er bent gaan wonen, een bevestiging van de reden om er al jaren op vakantie gaat, of zelfs een reden om ver uit de buurt te blijven. Het lezen van ‘Op reis door de Algarve met Arthur van Amerongen’ kan voelen als een vakantie op een moment dat je niet weg kan of wilt, of er op raadselachtige wijze toe leiden dat je opeens op je pc naar reizen naar de Algarve zit te surfen.

Nu is Portugal een groot land en het bestaat uit meer dan de Algarve alleen, dus al snel na het verschijnen van Op reis door de Algarve met Arthur van Amerongen verscheen het bericht dat er een vervolg zou komen. Die is nu van de pers gerold en het heet Saudades, Portugal per trein.

Wat ik leuk vind aan Saudades is dat Arthur van Amerongen het boek deze keer niet in zijn eentje schreef, maar dat er ook anderen aan Saudades hebben meegeschreven.
Ik heb Saudades nu voor de helft gelezen, dat is voor mij eigenlijk altijd het moment om even mijn hart te luchten over een boek en ik geniet tot nu toe met volle teugen. Want niet alleen word je meegezogen in het leven en welzijn van dhr. van Amerongen zelf, maar ook in het leven van andere mensen, die in Portugal zijn geboren, die er hebben gewoond en gewerkt of die jaarlijks terugkeren naar een huisje dat ze daar hebben gekocht. Door hun bijdragen leer je Portugal niet alleen kennen door de ogen van iemand die er al sinds jaar en dag met veel plezier woont en daar sinds jaar en dag tegen een fikse vergoeding over schrijft, maar ook door de ogen van bijvoorbeeld schrijfster Tessa de Loo, die sinds kort weer in Nederland woont. Het verhaal van Ton van der Lee vond ik heerlijk om te lezen, de geschiedenis van de wonderen van Fatima, geschreven door René Zwaap, heeft me vanaf de eerste letter geboeid. En ik hou niet eens van religie en geschiedenis, dus dat vind ik knap.

Ik ben zeer benieuwd naar de rest van het boek. Niet alleen vanwege de heerlijke schrijfstijl en humor van Arthur van Amerongen, maar ook vanwege de bijdragen van Arie Pos – door dhr. van Amerongen altoos aangeduid als de biograaf van Gerrit Komrij -, Max Arian en schilderes Meinke Flesseman. Alles bij elkaar krijg je als Maagd van Portugal (ik ben er nog nooit geweest) door het lezen van Saudades toch een aardig beeld van hoe je het land zou kunnen ervaren. Het begon goed: met een voorwoord van José Rentes de Carvalho, de schrijver die ‘Portugal, een gids voor vrienden’ schreef. Als het zo goed begint zal het ongetwijfeld ook goed eindigen.