Lezersrecensie
Een luxe verhalenbundel
In Alle verhalen van Kikker & Pad zijn de vier boeken over de twee kleine vrienden samengebracht in een verhalenbundel. Het is een luxe editie geworden met een linnen rug, een leeslintje en achterin een stuk over de ontstaansgeschiedenis van Kikker en Pad. Zo heb je alle verhalen over Kikker en Pad in één mooi groot boek.
In dit boek lees je allemaal korte verhalen over wat Kikker en Pad samen meemaken. Het gaat hier niet om ingewikkelde, grote gebeurtenissen. Het zijn vaak simpele dingen, zoals kerstavond, een ijsje eten of van de heuvel af sleeën. Vaak bevatten de korte verhaaltjes wel een boodschap. Of dit nou groot of klein is, dat maakt niet uit.
Arnold Lobel (1933-1987) schreef en illustreerde de eerste verhalen van Kikker en Pad na een vakantie aan het meer Bomoseen in Vermont. Zijn kinderen kwamen een keer thuis met een kikker en twee padden. Terug in New York kijkt hij terug op deze vakantie en begint korte verhaaltjes over Kikker en Pad te schrijven. Het eerste deel verscheen in 1970 in Amerika. Drukken in kleur was toen nog heel duur, waardoor er gewerkt werd met driekleurenillustraties. Hierdoor bevatten de illustraties slechts drie tinten: zwart-wit, bruin en groen.
Dit moet een geweldig boek zijn om voor te lezen. Het boek bevat grote letters, waardoor beginnende lezers makkelijk mee kunnen lezen. Ook zijn er veel illustraties terug te zien, waardoor er veel van de tekst in het beeld terug te zien is. De verhaaltjes gaan over simpele dingen, maar hebben altijd een mooie, grappig of leerzame boodschap waar je een warm gevoel van krijgt. Vaak gaat het over iets goeds doen voor de ander. Of het lukt of niet, dat maakt niet uit. Het gaat om de gedachte die erachter zit, dat je aan de ander denkt en om de ander geeft.
Voor als je als lezer even niet meer weet hoe een kikker eruitziet of een pad: Kikker is de groene en Pad de bruine. Behalve in het verhaal ‘Koekjes’, daar maakte Lobel een foutje en draaide de kleuren om. (Dit was mij niet opgevallen, maar de uitgeverij krijgt van kinderen nog regelmatig een mail of brief hierover.) Pad en Kikker dragen kleding en wonen in echte huizen. Ze lijken soms net mensen. Maar hun omgeving, bijvoorbeeld de vogels, zijn veel groter afgebeeld. Daaraan is nog te zien dat het om kleine amfibieën gaat.
Achter in het boek is de ontstaansgeschiedenis van Kikker en Pad opgenomen. Het is een mooi en interessant verhaal, waarin je meer over Arnold Lobel en zijn leven te weten komt. Daarbij is het mooi om te lezen dat Lobel heeft geschreven dat Kikker en Pad een afspiegeling van hemzelf zijn. In 1974 heeft hij aan zijn gezin verteld dat hij homoseksueel is. Het is nooit duidelijk geworden of Kikker en Pad romantische partners zijn, maar Lobels dochter is ervan overtuigd dat Kikker en Pad van elkaar houden. Lobel zei tegen een vriend: “vertel ze dat als ze iets aardigs voor me willen doen, dat ze in de boeken kijken. Want dat is waar ze me zullen vinden.”
In dit boek lees je allemaal korte verhalen over wat Kikker en Pad samen meemaken. Het gaat hier niet om ingewikkelde, grote gebeurtenissen. Het zijn vaak simpele dingen, zoals kerstavond, een ijsje eten of van de heuvel af sleeën. Vaak bevatten de korte verhaaltjes wel een boodschap. Of dit nou groot of klein is, dat maakt niet uit.
Arnold Lobel (1933-1987) schreef en illustreerde de eerste verhalen van Kikker en Pad na een vakantie aan het meer Bomoseen in Vermont. Zijn kinderen kwamen een keer thuis met een kikker en twee padden. Terug in New York kijkt hij terug op deze vakantie en begint korte verhaaltjes over Kikker en Pad te schrijven. Het eerste deel verscheen in 1970 in Amerika. Drukken in kleur was toen nog heel duur, waardoor er gewerkt werd met driekleurenillustraties. Hierdoor bevatten de illustraties slechts drie tinten: zwart-wit, bruin en groen.
Dit moet een geweldig boek zijn om voor te lezen. Het boek bevat grote letters, waardoor beginnende lezers makkelijk mee kunnen lezen. Ook zijn er veel illustraties terug te zien, waardoor er veel van de tekst in het beeld terug te zien is. De verhaaltjes gaan over simpele dingen, maar hebben altijd een mooie, grappig of leerzame boodschap waar je een warm gevoel van krijgt. Vaak gaat het over iets goeds doen voor de ander. Of het lukt of niet, dat maakt niet uit. Het gaat om de gedachte die erachter zit, dat je aan de ander denkt en om de ander geeft.
Voor als je als lezer even niet meer weet hoe een kikker eruitziet of een pad: Kikker is de groene en Pad de bruine. Behalve in het verhaal ‘Koekjes’, daar maakte Lobel een foutje en draaide de kleuren om. (Dit was mij niet opgevallen, maar de uitgeverij krijgt van kinderen nog regelmatig een mail of brief hierover.) Pad en Kikker dragen kleding en wonen in echte huizen. Ze lijken soms net mensen. Maar hun omgeving, bijvoorbeeld de vogels, zijn veel groter afgebeeld. Daaraan is nog te zien dat het om kleine amfibieën gaat.
Achter in het boek is de ontstaansgeschiedenis van Kikker en Pad opgenomen. Het is een mooi en interessant verhaal, waarin je meer over Arnold Lobel en zijn leven te weten komt. Daarbij is het mooi om te lezen dat Lobel heeft geschreven dat Kikker en Pad een afspiegeling van hemzelf zijn. In 1974 heeft hij aan zijn gezin verteld dat hij homoseksueel is. Het is nooit duidelijk geworden of Kikker en Pad romantische partners zijn, maar Lobels dochter is ervan overtuigd dat Kikker en Pad van elkaar houden. Lobel zei tegen een vriend: “vertel ze dat als ze iets aardigs voor me willen doen, dat ze in de boeken kijken. Want dat is waar ze me zullen vinden.”
1
Reageer op deze recensie
