Een buitengewone plek die ze koesteren

In De boom die een wereld was maak je kennis met verschillende dieren die in een oude boom wonen. Van een snoek, tot een eendagsvlieg en een kruisspin: ze hebben allemaal een bijzonder verhaal te vertellen. Soms zijn het eenvoudige verhalen, maar allemaal staan ze symbool voor ons mensen en het merkwaardige leven op aarde. De boom die een wereld was is een sferisch boek met prachtige illustraties.

Yorick Goldewijk begon zijn schrijverscarrière met Billy Extra Plankgas. Na een tweede deel en het prentenboek Hier zijn draken schreef Goldewijk Films die nergens draaien, een origineel en ontroerend boek dat de Gouden Griffel wist te winnen. Duizend & ik volgde daarna, een boek waar Goldewijk al lange tijd mee bezig was, maar wat het zeker waard is geweest. We zijn nu aanbeland bij De boom die een wereld was. De boeken van Goldewijk zijn allemaal anders en niets lijkt op het voorgaande boek. Zoals Goldewijk zelf aangeeft, schrijft hij gewoon het verhaal dat hij graag wil vertellen.

Jeska Verstegen heeft een opleiding tot reclametekenaar gevolgd, maar kwam erachter dat dit niets voor haar was. Gelukkig heeft ze haar passie weten te vinden in het illustreren. Je hebt de illustraties van Verstegen misschien wel gezien in Beer is nooit alleen of in Het touw en de waarheid.

Je begint bij de boom, die zo oud en groot als de wereld is. Daarna lees je verhalen die de dieren je vertellen. Zo leer je ze kennen, want ze vertellen waar ze aan denken en wat ze bezighoudt. De dieren lijken soms eenvoudige verhalen te vertellen, maar vaak gaat er veel meer achter schuil. Neem bijvoorbeeld de steenuil, die zichzelf een beetje dom vindt. Hij dacht dat zijn vriend een wandelende tak was, maar het blijkt een gewone tak te zijn. Dit zet hem aan het denken. Hoe kun je iemand vertrouwen als je niet weet wat hij is? Op deze manier komt Goldewijk aan de hand van simpele verhalen tot de grote vragen van het leven.

In het boek is er een goede combinatie tussen mooie verhalen, die erg sfeervol zijn, maar tegelijkertijd ook humor bevatten. Lees bijvoorbeeld maar de verhalen over de snoeken. Wat het ook leuk maakt, is dat sommige dieren bij elkaar wonen en elkaar kennen, terwijl andere juist weinig van elkaar weten. Sommige dieren vragen zich wat af, terwijl je als lezer net bij een ander dier daar dan wat over gelezen hebt. Zo zijn de verhalen onderling soms met elkaar verbonden. Op het einde maak je kennis met een heel bijzonder dier: de heelalvis. Niemand weet waar ze vandaan komt en of ze echt bestaat. De betekenis hiervan blijft wat onduidelijk, waardoor je op het einde misschien met wat vraagtekens achterblijft in plaats van met een voldaan gevoel.

Het boek bevat een mooie symboliek van een boom die een afspiegeling van onze wereld is, waarbij de boom gezien kan worden als de aarde en alle dieren die in de boom leven de mensen zijn. De verhalen laten zien hoe wij als mensen in elkaar zitten. Als het goed is, herken je in sommige verhalen vast wat uit je eigen leven terug. Zo wil de pad niet de gewone pad zijn, maar de buitengewone pad. Iedereen wil tegenwoordig maar uniek zijn, want anders ben je maar saai. Maar laten we hopen dat we niet zoals Betsie de groene bladluis zijn en onze eigen broertjes en zusjes willen opeten.

De illustraties zorgen ervoor dat dit boek een extra dimensie krijgt. De meeste beelden zijn donker van kleur, wat het een nachtelijke sfeer geeft. Sommige illustraties zien er heel realistisch uit, andere wat dromerig en er zijn ook abstracte illustraties. Het beeld van de eendagsvlieg springt eruit. Je ziet de vlieg naar de prachtige sterrenhemel kijken, wat het verhaal verrijkt. Ook de steenuil is goed weergegeven. Hij staart je aan zodra je de pagina omslaat. Hij lijkt tot je door te willen dringen en de boodschap van zijn verhaal over te willen brengen: ‘wie ik ben, dat bepaal ik zelf’.

Op het eind komen alle dieren samen bij de boom. Op de buitengewone plek die ze koesteren. Dat moeten wij ook met onze wereld doen.