Lezersrecensie
Een spannend verhaal met diepgaande thema's
De gorilla en de jongen is een historische jeugdroman voor kinderen vanaf een jaar of 10. Het verhaal speelt zich af ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Joseph is 12 jaar oud als hij door zijn oma naar Londen wordt gestuurd omdat zij niet langer voor hem kan zorgen. Als hij aankomt op het station wordt hij opgevangen door een voor hem onbekende vrouw; mevrouw F. Ze blijkt de beheerder van de dierentuin te zijn, een zware taak ten tijde van de oorlog waarin eten schaars is en de dieren een gevaar vormen als bombardementen verblijven zouden vernietigen. Wat moet je doen als een levensgevaarlijke gorilla zou ontsnappen?
De Engelse Phil Earle (1974) werkte in de jeugdzorg waarna hij als boekverkoper aan de slag ging. Inmiddels is hij commercieel directeur bij uitgeverij Bloomsbury. Earle debuteerde met Billy, een boek voor jongvolwassenen, en gebruikte hiervoor ervaringen die hij opdeed als jeugdwerker. Inmiddels heeft hij een twintigtal boeken geschreven.
De schrijfstijl van Earle valt te omschrijven als gemakkelijk. Zijn prettige manier van vertellen, waarbij hij niet al te moeilijke woorden gebruikt, neemt je al snel mee door het verhaal. Gelijk bij de eerste pagina’s heeft de auteur je in zijn greep doordat hij de spanning weet op te voeren en je nieuwsgierig maakt naar wat er gaat komen. Het verhaal begint op het moment dat Joseph aankomt op het station. In tegenstelling tot andere kinderen wordt Joseph niet naar het platteland, maar naar de stad gestuurd. Het voelt voor Joseph alsof de hele wereld tegen hem is. Waarom wil iedereen van hem af? Door de wijze waarop Earle de situatie omschrijft voel je Josephs boosheid, verdriet en hopeloosheid. Er woedt niet alleen een oorlog in de wereld om hem heen, maar ook in hemzelf. Door elk hoofdstuk af te sluiten met een kleine cliffhanger duwt de schrijver je door het verhaal heen.
'Hij keek omhoog naar de hemel, maar zag niets. Geen zon, geen bommenwerper en – belangrijker nog – geen hoop.'
Na zijn eerste ontmoeting met mevrouw F. probeert Joseph zijn draai te vinden. Hij helpt in de dierentuin en gaat naar school. Helaas wordt het ook daar een groot drama als het schoolhoofd, de juf en klasgenootjes zijn geheim dreigen te ontdekken. Nog harder slaat Joseph om zich heen om niemand dichterbij te laten komen. Gelukkig vindt hij in de dierentuin rust. Door gorilla Adonis te voeren ontstaat er schoorvoetend een band en voelt Joseph eindelijk iets van veiligheid.
Na de spanning van de eerste bladzijden neemt het grootste gedeelte van het verhaal een kabbelend karakter aan. Het duurt lang voor er ontwikkeling bij Joseph optreedt. De focus ligt, haast tot irritatie aan toe, op diens boosheid en frustratie. Ook duurt het lang voor er iets tussen Joseph en Adonis ontstaat, terwijl je daar als lezer zo naar smacht. Gedurende dit lang(st)e stuk komen er personages om de hoek kijken en worden lijntjes uitgeworpen. Helaas lijken sommige personages slechts een kleine rol in het verhaal te spelen en worden de verschillende verhaallijnen niet helemaal uitgewerkt. Er ontstaat hierdoor onwetendheid over diverse achtergronden en motieven, met een enigszins onbevredigend gevoel bij de lezer tot gevolg. Met een knal komt het boek ineens tot een einde.
De gorilla en de jongen, vertaalt door Hilke Makkink, is een spannend avonturenverhaal met als decor de WOII. Echte gruwelijkheden en details worden vermeden, het draait in dit boek dan ook niet om die oorlog, maar om het vinden van veiligheid en geborgenheid. Thema’s die voor iedereen herkenbaar zullen zijn en het verhaal diepgang geven. Met een verhaallijn die enigszins uit balans is, maar de nodige spanning bevat, zal De gorilla en de jongen door menig tiener met plezier worden gelezen.
De Engelse Phil Earle (1974) werkte in de jeugdzorg waarna hij als boekverkoper aan de slag ging. Inmiddels is hij commercieel directeur bij uitgeverij Bloomsbury. Earle debuteerde met Billy, een boek voor jongvolwassenen, en gebruikte hiervoor ervaringen die hij opdeed als jeugdwerker. Inmiddels heeft hij een twintigtal boeken geschreven.
De schrijfstijl van Earle valt te omschrijven als gemakkelijk. Zijn prettige manier van vertellen, waarbij hij niet al te moeilijke woorden gebruikt, neemt je al snel mee door het verhaal. Gelijk bij de eerste pagina’s heeft de auteur je in zijn greep doordat hij de spanning weet op te voeren en je nieuwsgierig maakt naar wat er gaat komen. Het verhaal begint op het moment dat Joseph aankomt op het station. In tegenstelling tot andere kinderen wordt Joseph niet naar het platteland, maar naar de stad gestuurd. Het voelt voor Joseph alsof de hele wereld tegen hem is. Waarom wil iedereen van hem af? Door de wijze waarop Earle de situatie omschrijft voel je Josephs boosheid, verdriet en hopeloosheid. Er woedt niet alleen een oorlog in de wereld om hem heen, maar ook in hemzelf. Door elk hoofdstuk af te sluiten met een kleine cliffhanger duwt de schrijver je door het verhaal heen.
'Hij keek omhoog naar de hemel, maar zag niets. Geen zon, geen bommenwerper en – belangrijker nog – geen hoop.'
Na zijn eerste ontmoeting met mevrouw F. probeert Joseph zijn draai te vinden. Hij helpt in de dierentuin en gaat naar school. Helaas wordt het ook daar een groot drama als het schoolhoofd, de juf en klasgenootjes zijn geheim dreigen te ontdekken. Nog harder slaat Joseph om zich heen om niemand dichterbij te laten komen. Gelukkig vindt hij in de dierentuin rust. Door gorilla Adonis te voeren ontstaat er schoorvoetend een band en voelt Joseph eindelijk iets van veiligheid.
Na de spanning van de eerste bladzijden neemt het grootste gedeelte van het verhaal een kabbelend karakter aan. Het duurt lang voor er ontwikkeling bij Joseph optreedt. De focus ligt, haast tot irritatie aan toe, op diens boosheid en frustratie. Ook duurt het lang voor er iets tussen Joseph en Adonis ontstaat, terwijl je daar als lezer zo naar smacht. Gedurende dit lang(st)e stuk komen er personages om de hoek kijken en worden lijntjes uitgeworpen. Helaas lijken sommige personages slechts een kleine rol in het verhaal te spelen en worden de verschillende verhaallijnen niet helemaal uitgewerkt. Er ontstaat hierdoor onwetendheid over diverse achtergronden en motieven, met een enigszins onbevredigend gevoel bij de lezer tot gevolg. Met een knal komt het boek ineens tot een einde.
De gorilla en de jongen, vertaalt door Hilke Makkink, is een spannend avonturenverhaal met als decor de WOII. Echte gruwelijkheden en details worden vermeden, het draait in dit boek dan ook niet om die oorlog, maar om het vinden van veiligheid en geborgenheid. Thema’s die voor iedereen herkenbaar zullen zijn en het verhaal diepgang geven. Met een verhaallijn die enigszins uit balans is, maar de nodige spanning bevat, zal De gorilla en de jongen door menig tiener met plezier worden gelezen.
2
Reageer op deze recensie