Wabi-sabi: de schoonheid van eenvoud en onvolmaaktheid

De uit Yorkshire afkomstige Jules Wake schreef onder haar pseudoniem Julie Caplin meerdere boeken. De kleine theewinkel in Tokio, vertaald door Jolanda te Lindert, is noch Caplins eerste boek, noch het eerste deel in de serie Romantic Escapes. Wie op de website van de auteur kijkt komt tot de conclusie dat dit verhaal het zesde deel uit een reeks is die zich in verschillende plaatsen en landen afspeelt. Gelukkig zijn de verhalen los te lezen en lijkt voorkennis uit de voorgaande boeken niet nodig te zijn. Caplin, die verslaafd is aan reizen en eten, combineert beide passies in De kleine theewinkel in Tokio.

Als blogger en fotograaf Fiona een reis naar Japan wint, vertrekt ze voor een paar weken naar het land van de rijzende zon. Ze zal hier gecoacht worden door een beroemde Japanse fotograaf. Maar wanneer ze op het vliegveld aankomt is het niet Yutaki Araki die haar staat op te wachten, maar haar oud-leraar Gabe Burnett. Hij herkent haar niet, maar zij is nog lang niet vergeten hoe hij jaren geleden haar hart brak.

In Tokio verblijft Fiona bij een hartelijk gastgezin. De drie generaties vrouwen vangen haar met liefde op en in hun kleine theewinkeltje leren ze haar alles over de Japanse cultuur. Van wabi-sabi, een Japanse levensfilosofie waarin de schoonheid van imperfectie en vergankelijkheid centraal staat, tot shinrin yoku: de helende kracht van de natuur. De levenslessen die Fiona leert zorgen indirect ook voor de nodige inzichten bij de lezer. Dit doet Caplin op een natuurlijke en evenwichtige manier zonder belerend te zijn. Je pikt hieruit op wat je aanspreekt, maar leert op deze wijze wel het Japanse gedachtegoed kennen.

Behalve dat Fiona de nodige wijsheden opdoet, omvat haar reis nog veel meer. Ze ervaart het seizoen van de bloeiende kersenbloesem, maakt een theeceremonie mee en ziet het contrast tussen het hypermoderne en eeuwenoude Japan. Ze maakt uitstapjes naar toeristische hoogtepunten als het beroemde kruispunt in de wijk Shibuya, de honderden meters hoge Skytree-toren en fascinerende musea. Natuurlijk ontbreken de typisch Japanse lekkernijen als tempura, sushi, onigiri, sashimi, ramen en wasabi niet. Caplin weet elke ervaring gedetailleerd te beschrijven. De Japanse woorden, gebruiken en tradities worden tussen de regels door uitgelegd. Hierdoor doet dit geen afbreuk aan het verhaal en stagneert ook het leestempo niet.

Het kleine theewinkeltje in Tokio leest bijna als een reisgids, ware het niet dat er een liefdesverhaal in verweven zit. Een haast klassiek liefdesverhaal over twee mensen die elkaar jaren geleden ontmoetten en op een vervelende manier uit elkaar zijn gaan. Het lot brengt hen weer samen, maar er zal het nodige moeten gebeuren om elkaar weer te kunnen vertrouwen. Wonden moeten helen. Of, zoals in het geval van Fiona en Gabe, moet er kintsugi aan te pas komen om de gebroken resten te lijmen met behulp van een gouden verbinding. Caplin neemt hier de tijd voor.

Het plot kent een gemoedelijk en kabbelend tempo waarbij Caplin uitgebreid stilstaat om zowel Tokio als de hoofdpersonen te leren kennen. Dit laatste doet ze door afwisselend vanuit Fiona en Gabe te vertellen. Weliswaar wordt er voornamelijk vanuit Fiona geschreven, maar af en toe weet Gabe in te breken en zijn kant van het verhaal uit de doeken te doen. De verhaallijn verloopt traag en het duurt lang voor ze nader tot elkaar en tot inkeer komen. Gelukkig maakt de veelzijdigheid van Japan het nodige goed en past dit tevens bij het serene gevoel van Japan.

Het is te hopen dat De kleine theewinkel in Tokio niet het enige deel zal zijn dat vertaald wordt. Mede door Caplins gemoedelijke én gedetailleerde manier van vertellen belooft het een mooie wereldreis te worden, waar we meer te weten zullen komen over personages die nu amper in beeld zijn geweest. De kleine theewinkel in Tokio is een enigszins doorsnee liefdesverhaal, maar de setting is dat allerminst.